SylabUZ
| Nazwa przedmiotu | Warsztaty językoznawcze: Teorie zmian językowych |
| Kod przedmiotu | 08.0-WH-T-WJ-TZJ-S16 |
| Wydział | Wydział Humanistyczny |
| Kierunek | Językoznawstwo |
| Profil | ogólnoakademicki |
| Rodzaj studiów | trzeciego stopnia z tyt. doktora |
| Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2017/2018 |
| Semestr | 4 |
| Liczba punktów ECTS do zdobycia | 5 |
| Typ przedmiotu | obowiązkowy |
| Język nauczania | polski |
| Sylabus opracował |
|
| Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
| Konwersatorium | 30 | 2 | - | - | Egzamin |
Przekazanie słuchaczom pogłębionej wiedzy z zakresu językoznawstwa historycznego, szczególnie w sferze przyczyn i mechanizmów przemian językowych z punktu widzenia współczesnych teorii rozwoju języka. Kształtowanie umiejętności analizowania korpusów źródłowych w aspekcie diachroniczno-porównawczym.
brak
Tematem przewodnim jest porównanie współczesnych teorii przemian językowych służących metodologicznym narzędziom objaśnienia zmian w jednostkach i strukturach różnych płaszczyzn systemu językowego. Historyczne podejście do języka bazuje na jego postrzeganiu jako dynamicznego autonomicznego systemu znaków i sygnałów, których geneza ma zarówno cechy zjawisk naturalnych, jak i artefaktów oraz tzw. zjawisk „rodzaju trzeciego”, czyli struktur, które powstają w wyniku działalności ludzi, ale jednocześnie nie jako rezultat realizacji ich planów. Rozpatrywane są zatem teorie, których założenia ogólne bazują na organologicznym podejściu do języka (neodarwinizm, teoria minimalizmu, teoria optymalizacji, teoria naturalności językowej), na jego zaliczeniu do zjawisk socjokulturalnych (teoria Coseriu, teoria Labova) lub do zjawisk „rodzaju trzeciego” (teoria „niewidzialnej ręki” Kellera). Analizie podlegają przede wszystkim możliwości, ale również granice każdej z wymienionych teorii przy objaśnieniu poszczególnych – krótko-, średnio- oraz długotrwałych zmian językowych (zmian dźwiękowych i prozodycznych, zmian form i funkcji gramatycznych, zmian w słownictwie, w strukturze zdania i szyku wyrazów, zmian na poziomie struktury tekstu i jego gatunków etc.).
Przekazanie wiedzy w formie wykładu, praca z tekstem naukowym, dyskusja naukowa, referaty ustne i pisemne.
| Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Aktywna praca na ćwiczeniach, praca w grupie, referaty ustne i/lub pisemne, egzamin ustny lub pisemny.
Coseriu, Eugenio. 1958. Sincronia, diacronia e historia – El problema del cambio linguistico. Montevideo.
Keller, Rudi. 2003. Sprachwandel – Von der unsichtbaren Hand in der Sprache. 3. Aufl. Tübingen & Basel.
Labov, William. 1994-2001. Principles of Linguistic Change. Vol. I-III. Oxford.
Lass, Roger. 1997. Historical Linguistics and Language Change. Cambridge.
Ágel, Vilmos. 2001. „Gegenwartsgrammatik und Sprachgeschichte. Methodologische Überlegungen am Beispiel der Serialisierung im Verbalkomplex“. W: Zeitschrift für germanistische Linguistik 29, 319-331.
Kotin, Michail L. 2005-2007. Die Sprache in statu movendi. Sprachentwicklung zwischen Kontinuität und Wandel. Bde. 1 und 2. Heidelberg.
Lehmann, Christian. 2002. “Theory and method in grammaticalization”. In: Zeitschrift für germanistische Linguistik 32, 152-187.
Lightfoot, David W. 1999. The Development of Language – Acquisition, Change and Evolution. Oxford.
brak
Zmodyfikowane przez dr hab. Anna Wojciechowska, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 20-09-2017 15:34)
