SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Logika |
Kod przedmiotu | 08.1-WP-PEDD-LOG-C_pNadGenPZZ42 |
Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
Kierunek | Pedagogika / Edukacja medialna i informatyczna |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | drugiego stopnia z tyt. magistra |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2017/2018 |
Semestr | 1 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 3 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Ćwiczenia | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Zaliczenie na ocenę |
Zaznajomienie studentów z: 1) podstawową terminologią logiczną i umiejętnością jej stosowania; 2) podstawowymi błędami logiczno-językowymi i umiejętnością ich rozpoznawania; 3) regułami prowadzenia rzetelnej dyskusji i umiejętnością ich stosowania; 4) podstawowymi narzędziami precyzji wypowiedzi i umiejętnością ich stosowania.
brak
1. Ogólne pojęcie logiki:
1.1. podstawowe działy logiki.
2. Ogólne pojęcie języka:
2.1. płaszczyzna semiotyczna języka;
2.2. płaszczyzna ontologiczna języka.
3. Wykroczenia przeciwko regule rozumienia:
3.1. wypowiedzi nieinformujące;
− mowa chaotyczna;
− wypowiedź pozorna;
− wypowiedź sprzeczna;
3.2. wypowiedzi wieloznaczne;
3.2.1. wieloznaczność kontekstu;
− amfibologia;
− wieloznaczność spowodowana wadliwym użyciem wyrażenia potencjalnie wieloznacznego;
− niedopowiedzenie;
3.2.2. wieloznaczność w kontekście;
− ekwiwokacja;
3.3. wypowiedzi mylące znaczenia i wypowiedzi mylące;
3.4. wypowiedzi o chwiejnym znaczeniu:
− wypowiedzi niejasne;
− wypowiedzi niewyraźne.
4. Wykroczenia przeciwko regule ekonomii:
− dydaktyzm;
− pleonazm;
− werbalizm.
5. Pojęcie i rodzaje dyskusji:
− podział dyskusji ze względu na język;
− podział dyskusji ze względu na tok;
− podział dyskusji ze względu na charakter problemu.
6. Podstawowe reguły dyskutowania:
6.1. r. moralne;
− reguła wolności;
− reguła szczerości;
− reguła wypowiadania się najłagodniej, co do sposobu i najmocniej, co do rzeczy;
− amicius Plato sed magna amica veritas;
6.2. r. logiczne;
− nakaz ekonomiczności wypowiedzi;
− nakaz jasności wypowiedzi;
− nakaz uzasadniania wypowiadanych twierdzeń;
− nakaz konsekwencji;
6.3 r. organizacyjne.
7. Pojęcie argumentu i argumentacji:
7.1. dowodzenie a argumentowanie;
− argumentatio ad humanitatem;
− argumentatio ad homines;
− argumentatio ad hominem;
8. Podstawowe błędy argumentacji:
argumentum ad auditorem, argumentum ad auctoritate, argumentum ad baculum, argumentum ad hominem, argumentum ad ignorantam, argumentum ad misericordiam, argumentum ad personam, argumentum ad populum, argumentum ad vanitatem, argumentum ad veracundiam, ignoratio elenchi, petitio principii, circulus vitiosus, fallacia accidentis, błąd fałszywego założenia, dowód na podstawie braku dowodów.
9. Pojęcie definicji i istota definiowania:
9.1. najważniejsze podziały definicji: ze względu na sposób podawania (definiowania): werbalne i deiktyczne;
9.2. najważniejsze podziały definicji: werbalne: ze względu na pełność przekładalności;
9.2.1. najważniejsze podziały definicji: werbalne: ze względu na pełność przekładalności: pełne;
9.3. najważniejsze podziały definicji: werbalne: ze względu na pełność przekładalności: cząstkowe.
10. Błędy w definiowaniu:
10.1 definicje fałszywe (df. za wąska; df. za szeroka; df. za wąska i za szeroka zarazem; df. zawierająca błąd przesunięcia kategorialnego);
10.2 Definicje nieinformujące (df. zawierająca błąd ignotum per ignotum; df. zawierająca błąd pomieszania znaczeń; błędne koło w definiowaniu).
11. Pojęcie uzasadnienia (uzasadnianie a rozumowanie)
− podział rozumowań
− rozumowania dedukcyjne
− rozumowanie przez analogię
− indukcja enumeracyjna
− indukcja eliminacyjna
− rozumowanie abdukcyjne.
Praca z książką, rozwiązywanie zadań, praca w grupach.
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Ćwiczenia
Zaliczenie z ćwiczeń na podstawie wykonanych zadań. Test wyboru oraz zawierający pytania otwarte. Podstawą zaliczenia jest uzyskanie oceny pozytywnej.
Ocena końcowa
Ocena końcowa jest oceną z ćwiczeń.
1. Zygmunt Ziembiński, Logika praktyczna, Wydawnictwa Naukowe PWN, Warszawa 2002 (i wiele innych wydań);
2. Tadeusz Kwiatkowski, Logika ogólna, Wydawnictwo UMCS, Lublin 1998 lub Tadeusz Kwiatkowski, Wykłady i szkice z logiki ogólnej, Wydawnictwo UMCS, Lublin 2008;
3. Kazimierz Trzęsicki, Logika. Nauka i sztuka, Białystok 2006, https://www.google.pl/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=6&ved=0ahUKEwjghZPww5nUAhUEYVAKHXf5AycQFghFMAU&url=http://logika.uwb.edu.pl/KT/LogikaNaukaisztuka.pdf&usg=AFQjCNEUQ46xFXlzVBv5QjoPuK0fd22vyQ&sig2=DJaySUZpT28YBPeAVFdUwQ&cad=rja
Zmodyfikowane przez dr hab. Krzysztof Kilian, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 31-05-2017 09:31)