Zapoznanie studentów z głównymi koncepcjami pedagogiki porównawczej, strategiami przemian edukacyjnych i polityką oświatową Unii Europejskiej. Przygotowanie studentów do analizy porównawczej wybranych systemów edukacji w kontekście problemów i zjawisk o charakterze globalnym.
Wymagania wstępne
Podstawowa wiedza za zakresu nauk o wychowaniu i antropologii kulturowej. Znajomość dawnych i współczesnych teorii i nurtów wychowania. Wiedza o funkcjonowaniu nauczyciela (wychowawcy, opiekuna) w zawodzie.
Zakres tematyczny
Geneza i główne koncepcje pedagogiki porównawczej. Rola pedagogiki porównawczej w systemie nauk. Strategie reform oświatowych na świecie. Efektywne systemy szkolne (konfiguracja wschodnio-azjatycka, konfiguracja anglosaska, konfiguracja skandynawska). Współczesne przemiany systemów edukacyjnych w świecie (autonomia szkoły, praca nad programami szkolnymi i ewaluacja) i tendencje rozwojowe systemów edukacyjnych na świecie. Wybrane aspekty międzynarodowych badań porównawczych (PISA, TIMSS, PIRLS, TALIS). Prezentacja i analiza wybranych systemów edukacyjnych (USA, Japonia, Szwecja, Finlandia, Niemcy, Polska).
Metody kształcenia
Wykłady – wykład, pokaz.
Ćwiczenia – dyskusja, metody problemowe, metody ekspresyjne.
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
Wykłady
Podstawą zaliczenia wykładów jest pozytywna ocena z egzaminu.
Ćwiczenia
Podstawą zaliczenia ćwiczeń jest kolokwium pisemne lub ustne.
Ocena końcowa
Ocena ostateczna z przedmiotu jest średnią arytmetyczną z obu form zajęć.
Literatura podstawowa
Dziewulak D., Systemy szkolne Unii Europejskiej, Warszawa 1997.
Gmerek T., Edukacja i nierówności społeczne: studium porównawcze na przykładzie Anglii, Hiszpanii i Rosji, Kraków 2011.
Gmerek T., Społeczne funkcje szkolnictwa w Finlandii, Poznań-Leszno 2007.
Grzybowski P., Edukacja europejska – od wielokulturowości ku międzykulturowości, Kraków 2009.
Herbst M., Herczyński J., Levitas A., Finansowanie oświaty w Polsce – diagnoza, dylematy, możliwości, Warszawa 2009.
Kupisiewicz C., Paradygmaty i wizje reform oświatowych, Warszawa 1994.
Leppert R., red., Edukacja w świecie współczesnym: wybór tekstów z pedagogiki porównawczej, Kraków 2000.
Nowakowska-Siuta R., Pedagogika porównawcza, Kraków 2014.
Nowosad I., Perspektywy rozwoju szkoły: szkice z teorii szkoły, Warszawa 2003.
Potulicka E., Rutkowiak J., Neoliberalne uwikłania edukacji, Kraków 2010.
Pachociński R., Pedagogika porównawcza: podręcznik dla studentów pedagogiki, , Białystok 1995.
Prucha J., Pedagogika porównawcza: podręcznik akademicki, Warszawa 2004.
Śliwerski B., red., Pedagogika, T. II, Pedagogika wobec edukacji, polityki oświatowej i badań naukowych, Gdańsk 2006.
Śliwerski B., Problemy współczesnej edukacji: dekonstrukcja polityki oświatowej III RP, Warszawa 2009.
Wojnar I., Bogaj A., Kubin J., Strategie reform oświatowych na tle porównawczym, Warszawa 1999.
Literatura uzupełniająca
Gromkowska-Melosik A., Gmerek T., Problemy nierówności społecznej w teorii i praktyce edukacyjnej, Kraków2008.
Hörner W., Szymański M.S., red., Transformacje oświatowe a europejskie perspektywy, Warszawa 1998.
Ładyżyński A., Edukacja w krajach rozwiniętych: skrypt dla studentów pedagogiki porównawczej, Stalowa Wola 1999.
Małachowski R., Pedagogika w Europie i na świecie: bibliografia pedagogiczna 1989-1998, Warszawa-Zielona Góra 2004.
Nowosad I., Autonomia szkoły publicznej w Niemczech: poszukiwania – konteksty – uwarunkowania, Zielona Góra 2008.
Pachociński R., Oświata i praca w erze globalizacji, Warszawa 2006.
Pachociński R., Strategie reform oświatowych na świecie, Warszawa 2003.
Pachociński R, Oświata XXI wieku: kierunki przeobrażeń, Warszawa 1999.
Rabczuk W., Szkolnictwo prywatne w świecie, Warszawa 2000.
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.