SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Interpretacja tekstu literackiego z dykcją |
Kod przedmiotu | 03.2-WA-EASMD-ITLD-Ć-S14_pNadGenKYN80 |
Wydział | Wydział Artystyczny |
Kierunek | Edukacja artystyczna w zakresie sztuki muzycznej |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | drugiego stopnia z tyt. magistra sztuki |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2018/2019 |
Semestr | 2 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 2 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Ćwiczenia | 15 | 1 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
Uzyskanie prawidłowej techniki i wyrazistości mowy zgodnie z normami polskiej wymowy; poszerzenie świadomości wydobycia głosu o mechanizmy ruchowe ciała, determinujące jakość głosu; poszerzenie wyobraźni językowej poprzez zastosowanie różnych środków ekspresji; zdobycie umiejętności interpretacji tekstu w zależności od kontekstu sytuacyjnego i aspektu emocjonalnego ze świadomością modulacji i modyfikacji barwy głosu; kształtowanie umiejętności publicznego, artystycznego wygłaszania tekstów; poprawa wizerunku osoby poprzez głos.
Sprawny aparat artykulacyjny.
- Opanowanie ciała jako instrumentu przekazu werbalnego, w tym koordynacja nowych wzorców ruchowych ciała z rytmem oddechu i procesami wydobycia głosu.
- Posługiwanie się środkami wyrazu typu: tempo, dynamika, intonacja, barwa głosu, akcent, pauza w celu uzyskania właściwego konturu intonacyjnego i eksponowania trafnych komunikatów.
- Posługiwanie się odpowiednim doborem elementów akustycznych nieartykułowanych.
- Ćwiczenia wprowadzające w różnorodne strategie czytania i interpretowania, z ekspresją wypowiedzi zależną od kontekstu sytuacyjnego i stanu emocjonalnego.
- Rekonstruowanie sensu utworów, z zachowaniem właściwych proporcji między subiektywnym przekazem a jego obiektywną oceną.
- Uczenie udzielania świadomych odpowiedzi na pytania: Co mówię? Jak mówię? Do kogo mówię ? Po co mówię ?
- Samodzielne poszukiwanie interpretacji przygotowywanych tekstów.
Pokaz z instruktażem, ćwiczenia przedmiotowe, działania praktyczne
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Zaliczenie z oceną na podstawie aktywnej obecności na zajęciach i przygotowywanych zadań (tekstów literackich).
1. J. Sipowicz: Ja i mój głos, Wrocław 2009
2. D. Michałowska: Mówić wierszem, PWST, Kraków 1999
3. B. Wieczorkiewicz - Sztuka mówienia, Warszawa 1980
4. D. Buttler, H. Kurkowska, H. Satkiewicz - Kultura języka polskiego, t.1 Warszawa 1986, t. 2 Warszawa 1987
5. E. Dobrzański - Zasady poprawnej wymowy polskiej - sztuka mówienia: pomoc dydaktyczna, Kraków 1994
3. B. Toczyska: Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańsk 1994
4. M. Walczak-Deleżyńska: Aby język giętki (wybór ćwiczeń artykulacyjnych), PWST, Wrocław 2001
5. J. D. Bednarek: Ćwiczenia wyrazistości mowy, Wrocław 2005
6. W. Mańczak: Polska fonetyka i morfologia historyczna, 1983
1. A. Markowski (red.): Nowy słownik poprawnej polszczyzny, Warszawa 1999.
2. W. Doroszewski, B. Wieczorkiewicz: Zasady poprawnej wymowy polskiej, 1947
3. A. Markowski (red.): Nowy słownik poprawnej polszczyzny, Warszawa 1999.
4. D. Buttler, H. Kurkowska, H. Satkiewicz: Kultura języka polskiego, 1971
5. W. Doroszewski, B. Wieczorkiewicz: Zasady poprawnej wymowy polskiej, 1947
6. L. Dutkiewicz, J. Sawicka: Fonetyka i fonologia, 1995
7. K. Gawęda: Uczymy się poprawnej wymowy, Warszawa 1995
8. D. Michałowska: Podstawy polskiej wymowy scenicznej, PWST, Kraków 1994.
9. B. Toczyska: Łamańce z dedykacją, czyli makaka ma Kama, Gdańsk 1998
10. B. Toczyska: Sarabanda w chaszczach, Gdańsk 1997
11. M. Walczak-Deleżyńska, J. Deleżyński: Czy dykcja to fikcja (praca nad wyrazistością słowa), Łódź 2004.
12. B.Tracy: Mów i zwyciężaj, Warszawa 2010
Zmodyfikowane przez dr hab. Bartłomiej Stankowiak, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 26-05-2018 23:43)