SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Metodyka terapii uzależnień - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Metodyka terapii uzależnień
Kod przedmiotu 05.6-WP-PEDP-MTUz
Wydział Wydział Nauk Społecznych
Kierunek Pedagogika / Poradnictwo rodzinne i młodzieżowe z edukacją seksualną
Profil ogólnoakademicki
Rodzaj studiów pierwszego stopnia z tyt. licencjata
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2018/2019
Informacje o przedmiocie
Semestr 5
Liczba punktów ECTS do zdobycia 2
Typ przedmiotu obowiązkowy
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • dr Andrzej Zygadło
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Konwersatorium 30 2 18 1,2 Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Przekazanie studentom wiedzy na temat uzależnień, ich uwarunkowań, rodzajów, faz rozwoju i funkcjonowania osób uzależnionych. Zapoznanie studentów z różnymi metodami i formami terapii i osób uzależnionych oraz poradnictwa dla tej grupy odbiorców. Praca nad zdobyciem umiejętności doboru właściwych metod i form pracy terapeutycznej do potrzeb osoby uzależnionej.

Wymagania wstępne

Podstawowa wiedza z zakresu pedagogiki i psychologii.

Zakres tematyczny

Przyczyny uzależnień – teorie biologiczne, psychologiczne i socjologiczne wyjaśniające proces powstawania uzależnień. Prohibicja jako sposób społecznego oddziaływania w obszarze uzależnień.  Przemiany obyczajowe w Polsce jako tło rozwoju uzależnień. Uzależnienie jako choroba – uzależnienie fizyczne, psychiczne i społeczne. Kryteria uzależnienia według ICD-10. Psychologiczne uwarunkowania powstawania uzależnień. Fazy rozwoju uzależnienia – różne podejścia teoretyczne. Programy Redukcji Szkód. Systemy terapii uzależnień w Polsce i na świecie. Rodzaje środków psychoaktywnych – ich działanie i skutki nadużywania. Uzależnienia od czynności.  Uzależnienia od substancji a uzależnienia od czynności – podobieństwa i różnice. Środowiskowe i kulturowe uwarunkowania powstawania uzależnień. Dostęp do środków uzależniających a profilaktyka uzależnień. Programy substytucyjne. Typologia pacjentów uzależnionych. Różnorodność metod pracy z osobami uzależnionymi. Rodzina a uzależnienie – wpływ środowiska rodzinnego na proces terapii osób uzależnionych.

Metody kształcenia

Konwersatorium – dyskusja, pogadanka heurystyczna, metoda projektów, metoda indywidualnych przypadków.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

 

Konwersatorium

Konwersatoria z przedmiotu kończą się zaliczeniem na ocenę. Metodami weryfikacji efektów kształcenia są: ocena prezentacji wybranego zagadnienia programowego w toku zajęć – praca indywidualna; ocena projektu dotyczącego diagnozy osoby uzależnionej i prezentacji proponowanych działań terapeutycznych – praca grupowa (grupy 2-3 osobowe); ocena sposobu prezentacji i argumentacji własnych poglądów w toku zajęć – ocena indywidualnej aktywności w toku zajęć.

Ocena końcowa

Końcowa ocena z przedmiotu to średnia arytmetyczna trzech ocen cząstkowych.

Literatura podstawowa

  1. Beck A.T., Wright F.D., Newman C., F., Liese B., S., Terapia poznawcza uzależnień, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 2007.
  2. Cekiera Cz., Psychoprofilaktyka uzależnień oraz terapia i resocjalizacja osób uzależnionych, Lublin 1999.
  3. Chrostek Maj J., Wodowski G., Szczypta naszej nadziei: leczenie substytucyjne uzależnionych od opiatów w Krakowie, 2000-2007, Kraków 2008.
  4. Derwich – Nowak A., Patologiczny hazard.
  5. ICD-10 Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania:  badawcze kryteria diagnostyczne Warszawa 1998 (część dotycząca zaburzeń psychicznych spowodowanych używaniem substancji psychoaktywnych).
  6. Maisto S, Galizio M., Connors G. Uzależnienia: zażywanie i nadużywanie, Warszawa 2000.
  7. Mellibruda  J., Sobolewska-Mellibruda Z., Integracyjna psychoterapia uzależnień: teoria i praktyka, Warszawa 2006.
  8. Obłękowska-Rogala J., Przyczyny narkomanii: wyjaśnienia teoretyczne, Warszawa 1999.
  9. Obłękowska-Rogala J., Narkoman w rodzinie: wskazania do terapii, Warszawa 2002 (rozdz. Skuteczność programów terapii uzależnień).
  10. Wojewódzka B., Hazard: zabawa czy zagrożenie.
  11. Woydyłło E., Wyzdrowieć z uzależnienia, Warszawa 2004.

Literatura uzupełniająca

  1. Gaś Z., B., Redukcja szkód a profilaktyka uzależnień, „Remedium” 2002.
  2. James R.K., Gilliand B.E., Strategie interwencji kryzysowej, Warszawa 2004 (rozdz. 8: Uzależnienie od substancji chemicznych, Kryzys nałogu).
  3. Jarczyńska J., Zaangażowanie w hazard młodzieży gimnazjalnej i ponadgimnazjalnej. Diagnoza zjawiska i jego wybranych uwarunkowań, Bydgoszcz 2016.
  4. Osiatyński W., Grzech czy choroba, Warszawa 1994
  5. Psychologiczna problematyka uzależnień od alkoholu i narkotyków , [w:] Psychologia: podręcznik akademicki, T. III, Gdańsk.
  6. Verster A., Bunnig E., Skuteczność leczenia substytucyjnego uzależnienia od opiatów, Warszawa 2004 (tekst dostępny na stronie Krajowego Biura ds. Przeciwdziałania Narkomanii www.kbpn.gov.pl w dziale Publikacje).
  7. Woronowicz B.T., Alkoholowe vademecum dla każdego, Zakroczym 1993.
  8. AAWS: Życie w trzeźwości, Apostolicum 1996.
  9. AAWS: Anonimowi Alkoholicy, Apostolicum 1996.
  10. Kwartalnik „Problemy Narkomanii”.
  11. Czasopismo „Remedium.

Uwagi


Zmodyfikowane przez dr Andrzej Zygadło (ostatnia modyfikacja: 17-05-2018 16:06)