SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Psychopatologia rozwoju |
Kod przedmiotu | 14.4-WP-PSChM-PpR-W-S14_pNadGenSXCEU |
Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
Kierunek | Psychologia / Psychologia edukacyjna i wychowawcza |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | jednolite magisterskie |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2016/2017 |
Semestr | 5 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 5 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Wykład | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Zaliczenie na ocenę |
Ćwiczenia | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Zaliczenie na ocenę |
Przedstawienie zjawisk patologicznych na tle normy rozwojowej. Opis zaburzeń rozwoju u dzieci i młodzieży wraz z ich możliwymi przyczynami i odległymi następstwami. Wskazanie zmienności procesów patologicznych w ciągu życia, a także możliwości profilaktyki i postępowania terapeutycznego.
Wiedza z zakresu rozwoju człowieka w cyklu życia oraz biologicznych podstaw zachowania.
Specyfika psychopatologii rozwojowej: Przedmiot zainteresowań psychopatologii rozwojowej i jej powiązania z innymi obszarami psychologii. Historyczno-kulturowy kontekst psychopatologii rozwoju. Nowe trendy w psychopatologii rozwoju. Kryteria diagnostyczne a dymensjonalne ujęcie zaburzeń u dzieci.
Wielorakie uwarunkowania zaburzeń rozwoju: czynniki biologiczne, środowisko rodzinne, sytuacje traumatyczne. Rozpoznawanie i interpretacja zaburzeń u dzieci i młodzieży w kontekście historii indywidualnego rozwoju. Ciągłość rozwoju – związek miedzy doświadczeniami dzieciństwa a zaburzeniami w późniejszych okresach rozwojowych.
Czynniki ryzyka i czynniki ochronne w przebiegu rozwoju dzieci i młodzieży. Podatność i odporność. Rola stresu.
Dziecko w środowisku rodzinnym: pozytywny i negatywny wpływ systemu rodzinnego na rozwój dzieci i młodzieży (m.in. rozwód rodziców, uzależnienie rodziców, narodziny młodszego dziecka w rodzinie, rywalizacja z rodzeństwem). Reakcje rodziny na przewlekłą chorobę u dziecka.
Doświadczenia urazowe i ich konsekwencje dla rozwoju dzieci: przemoc wobec dzieci – maltretowanie fizyczne i molestowanie seksualne, separacja od rodziców, utrata rodziców, doświadczenie katastrofy.
Procesy adaptacji i dezadaptacji i ich rola w rozwoju. Odporność i zaburzenia w świetle psychopatologii rozwojowej.
Kryzysy w rozwoju: kryzys tożsamości, kryzys wieku średniego, niezdolność do realizacji zadań rozwojowych, tendencje samobójcze, reakcje na utratę i żałobę.
Całościowe zaburzenia rozwoju. Eksternalizacja i internalizacja problemów u dzieci i młodzieży. Uwarunkowania, objawy, mechanizmy zaburzeń, konsekwencje dla funkcjonowania dziecka.
Specyficzne problemu w przebiegu rozwoju: dzieci rodziców przewlekle chorych, z zaburzeniami psychicznymi, uzależnionych.
Psychopatologia rozwojowa w kontekście profilaktyki i terapii.
Wykład konwencjonalny. Pogadanka, metoda przypadków, praca z książką, prezentacja, praca w grupach, klasyczna metoda problemowa, dyskusja wielokrotna.
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Wykład kończy się zaliczeniem z oceną. Metodą weryfikacji efektów kształcenia będzie sprawdzian. Warunkiem zaliczenia sprawdzianu jest 70% poprawności uzyskanych wyników.
Ćwiczenia kończą się zaliczeniem z oceną. Każdy student przedstawi krótką prezentację na temat wybranych zaburzeń rozwoju lub analizę przypadku. Wystąpienie będzie oceniane. Oceniane także będą wypowiedzi studentów podczas dyskusji. Warunkiem zaliczenia jest pozytywne zdanie kolokwium.
Ocena końcowa będzie średnią arytmetyczną z przedstawionych powyżej form sprawdzenia wiedzy w ramach wykładów i ćwiczeń.
Białecka-Pikul M. (2011). Psychopatologia rozwojowa jako dziedzina badań nad rozwojem atypowym, „Psychologia Rozwojowa”, tom 16, nr 3, s. 15-25.
Kendall Ph. (2004), Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji. Gdańsk: GWP.
Meyer R. (2003), Psychopatologia. Gdańsk: GWP.
Namysłowska I. (red,) (2004), Psychiatria dzieci i młodzieży. Warszawa: PZWL.
Oleszkowicz A. (2006). Bunt młodzieńczy: uwarunkowania, formy, skutki . Warszawa: Wydawnictwo Naukowe „Scholar”.
Paśniewska – Kuć Z. (1995), Pomyślne rokowania w nerwicy natręctw. Warszawa: Wydawnictwo EMOL.
Pfiffner L. (1996). Wszystko o ADHD. Poznań: Zysk i S-ka.
Radziwiłłowicz W. (2010), Depresja u dzieci i młodzieży. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Radziwiłłowicz W, Sumiłą A. (red.) (2006), Psychopatologia okresu dorastania. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Seligman M., Walker E., Rosenhan D. (2001), Psychopatologia. Poznań: Zysk i S-ka.
Wolańczyk T, Komender J. (2005). Zaburzenia emocjonalne i behawioralne u dzieci. Warszawa: PZWL.
Marceli D. (2013) Psychopatologia wieku dziecięcego, Elsevier.
Cierpiałkowska L. (2007), Psychopatologia. Warszawa: Scholar.
Daniels S., Piechowski M.M.(red.) (2009). Living with intensity. Understanding the Sensitivity, Excitability, and Emotional Development of Gifted Children, Adolescents, and Adults . Scottsdale: Great Potential Press.
James B. (2003). Leczenie dzieci po urazach psychicznych. Warszawa: PARPA.
Łoś Z. (2010). Rozwój psychiczny człowieka w ciągu całego życia. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Olechnowicz H. (1997). Opowieści terapeutów. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
Parker J., Randall P. (2010). Autyzm. Jak pomóc rodzinie. Gdańsk: GWP.
Grzegorzewska. I. (2013). Odporność psychiczna dzieci alkoholików. Warszawa: WN SCHOLAR.
Zmodyfikowane przez dr hab. Iwona Grzegorzewska, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 27-07-2016 14:55)