SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Historia idei i doktryn artystycznych |
Kod przedmiotu | 08.1-WA-EASPD-HIDE-W-S14_pNadGen815VV |
Wydział | Wydział Artystyczny |
Kierunek | Sztuki wizualne |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | drugiego stopnia z tyt. magistra sztuki |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2017/2018 |
Semestr | 1 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 2 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Wykład | 30 | 2 | - | - | Zaliczenie |
Nabycie kompetencji w zakresie interpretacji dzieł sztuki tradycyjnej oraz współczesnej. Zapoznanie się z dziejami estetyki oraz filozofii sztuki. Rozpoznanie istotnych motywów i najważniejszych tematów estetyki zachodniej oraz pojęć estetycznych i artystycznych w ich historycznej perspektywie a także idei mających wpływ na twórczą aktywność człowieka.
Podstawy wiedzy z filozofii, historii kultury i sztuki.
1. Społeczne miejsce sztuki, jej rola w obrębie kultury współczesnej (kultura masowa, dystans, dehumanizacja sztuki).
2. Problem kontynuacji, ciągłości (awangarda – awangardy).
3. Problem interpretacji dzieła sztuki. Współczesne dyskusje wokół statusu dzieła sztuki i autora.
4. Problematyka historii, stylu, oryginalności, języka sztuki.
5. Symbol, alegoria, metafora.
6. Spór o pozaestetyczne wartości i kryteria wartościowania dzieł sztuki. Problem oryginalności i falsyfikatu, arcydzieła i kiczu.
7. Śmierć autorstwa w ujęciu Rolanda Barthesa.
Wykład (metoda audytoryjna)
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Aktywny udział w zajęciach. Zaliczenie semestralne pisemne w formie eseju.
1. W. Tatarkiewicz, Dzieje sześciu pojęć: sztuka, piękno, forma, twórczość, odtwórczość, przeżycie estetyczne, Warszawa 1982.
2. M. Gołaszewska, Estetyka i antyestetyka, Warszawa 1984.
3. K. Wilkoszewska, Estetyki filozoficzne XX wieku. Kraków 2000.
4. S. Morawski, Na zakręcie: od sztuki do po-sztuki, Warszawa 1986.
5. H. Read, Sens sztuki, Warszawa 1982.
6. Myśliciele kronikarze i artyści o sztuce. Od starożytności do 1500 roku, wyb. i oprac. J. Białostocki, Gdańsk 2001.
7. Teoretycy, pisarze i artyści o sztuce 1500-1600 , wyb. i oprac. J. Białostocki, Warszawa 1985.
8. Teoretycy, artyści i krytycy o sztuce 1700-1870, wyb. E. Grabska i M. Poprzęcka, Warszawa 1974.
9. E. Grabska, Moderniści o sztuce, Warszawa 1971.
10. P. Burger, Teoria awangardy, Kraków 2005.
1. M. Bachtin, Estetyka twórczości słownej, Warszawa 1986.
2. J. Margolis, Czym, w gruncie rzeczy, jest dzieło sztuki, Kraków 2004.
3. P. Kawiecki, Kulturowe pojmowanie sztuki, Warszawa 1996.
4. I. Lorenc, Logos i mit estetyczności, Warszawa 1993.
5. Postmodernizm: antologia przekładów, wyb. R. Nycz, Kraków 1998.
6. S. Morawski, Zmierzch estetyki, rzekomy czy autentyczny?, Warszawa 1987.
7. Z. Rosińska, Psychoanalityczne myślenie o sztuce, Warszawa 1985.
Zmodyfikowane przez dr hab. Helena Kardasz, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 22-06-2017 20:14)