1. SylabUZ
2. Wydział Mechaniczny
3. semestr zimowy 2018/2019
4. Mechanika i budowa maszyn - pierwszego stopnia z tyt. inżyniera
5. Wytrzymałość materiałów II

Wygeneruj PDF dla tej strony

Wytrzymałość materiałów II - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

Celem przedmiotu jest zapoznanie i opanowanie przez studentów metodyki rozwiązywania problemów i złożonych analiz wytrzymałościowych występujących w budowie maszyn.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

Wytrzymałość materiałów I, mechanika I, matematyka

Zakres tematyczny

WYKŁAD

Zakres rozszerzony wiadomości z przedmiotu wytrzymałość materiałów jako uzupełnienie. Przypomnienie zagadnień związanych z typami podpór układów płaskich i przestrzennych. Obliczanie reakcji podpór z równań równowagi (układy płaskie i przestrzenne). Wykorzystanie zasady prac przygotowanych do obliczania reakcji podpór i sił wewnętrznych w układach sztywnych. Wykresy sił wewnętrznych. Charakterystyki geometryczne przekrojów. Wyznaczanie linii ugięcia belek. Rozkłady naprężeń stycznych w przekrojach belek poddanych nierównomiernemu zginaniu. Skręcanie belek cienkościennych o profilu zamkniętym i otwartym. Zastosowanie hipotez wytrzymałościowych do wymiarowania belek i układów belkowych. Obciążenia złożone. Określanie wytężenia materiału z hipotez. Wyznaczanie przemieszczeń belek i układów belkowych z zasady wzajemności prac. Zadania statycznie wyznaczalne. Rozwiązywanie układów statycznie niewyznaczalnych. Określanie stopnia statycznej niewyznaczalności. Analiza wybranych konstrukcji złożonych.

LABORATORIUM

Ćwiczenia laboratoryjne z wytrzymałości materiałów stanowią uzupełnienie i praktyczną ilustrację wykładów i ćwiczeń rachunkowych. Są one formą zapoznania studentów z metodami pomiarów wielkości fizycznych, sposobami opracowywania danych uzyskanych na drodze eksperymentu oraz metodyką sporządzania dokumentacji technicznej badań. Ponadto wyniki uzyskane w trakcie wykonywanych ćwiczeń pozwalają na sprawdzenie słuszności praw i założeń teoretycznych.

Przewidziane ćwiczenia:

1. Pomiar modułu Younga metodą ekstensometryczną,
2. Pomiar modułu Younga metodą tensometrii oporowej
3. Zginanie ukośne,
4. Badanie wyboczenia pręta ściskanego
5. Badanie odkształceń pierścienia kołowego
6. Ćwiczenia poprawkowe, kolokwia.

Metody kształcenia

Wykłady konwencjonalne z wykorzystaniem środków audiowizualnych. Praca z książką. Praca zespołowa w trakcie wykonania ćwiczeń laboratoryjnych; prezentacja rozwiązań, analiza i dyskusja nad uzyskanymi wynikami.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Wykład: otrzymanie oceny pozytywnej z egzaminu

Laboratorium:  otrzymanie ocen pozytywnych z kolokwium i raportów z przeprowadzonych ćwiczeń laboratoryjnych

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zaliczenie wszystkich jego form, przy czym student przed przystąpieniem do egzaminu musi uzyskać pozytywną ocenę z zajęć laboratoryjnych.

Ocena końcowa na zaliczenie przedmiotu jest średnią arytmetyczną z ocen za poszczególne formy zajęć.

Literatura podstawowa

1. Niezgodziński M. E., Niezgodziński T., Wytrzymałość materiałów, 1979 PWN wyd. XI,
2. Rżysko J., Statyka i wytrzymałość materiałów , 1979 PWN,
3. Jakubowicz A., Orłoś Z., Wytrzymałość materiałów, 1984 WNT,

Literatura uzupełniająca

1. Gubrynowiczowa J., Wytrzymałość materiałów, 1968 PWN.
2. Banasiak M., Grossman K., Trombski M., Zbiór zadań z wytrzymałości materiałów, 1998, PWN.

Uwagi

Zmodyfikowane przez dr inż. Daniel Dębowski (ostatnia modyfikacja: 12-09-2018 22:32)