SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Przedmiot do wyboru A4: Ekofilozofia |
Kod przedmiotu | 08.1-WH-CDFP-PE |
Wydział | Wydział Humanistyczny |
Kierunek | Coaching i doradztwo filozoficzne |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. licencjata |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2019/2020 |
Semestr | 4 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 2 |
Typ przedmiotu | obieralny |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Ćwiczenia | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Zaliczenie na ocenę |
Zapoznanie studentów z filozoficznymi koncepcjami ujmującymi świat całościowo, w których człowiek i przyroda stanowią wzajemnie dopełniające się elementy. Przyroda zostanie przedstawiona jako struktura dynamiczna, podlegająca ewolucji wraz z ludzką cywilizacją. Studenci w trakcie zajęć nabywają również kompetencji w zakresie samodzielnej analizy problemów ekologicznych zagrażających przyszłoścvi gatunku ludzkiego..
Znajomość historii kultury i postaw wiedzy biologicznej na .poziomie szkoły średniej
1. Przedmiot, terminologia i podstawowe założenia ekofilozofii. Idea koewolucji świata przyrodniczego i społecznego.
2. Historia myśli ekofilozoficznej.
3. Spory w ekofilozofii: antropocentryzm, biocentryzm, ekocentryzm i „teoria wszystkiego”.
4. Ekologia człowieka. Spory o naturę ludzką w filozofii. Znaczenie bioróżnorodności dla biosfery.
5. Miejsce człowieka w przyrodzie - inkluzjonizm i ekskluzjonizm.
6. Religie a ekologia.
7. Ekoteologia. Environmentalizm.
8. Ekofilozofia Henryka Skolimowskiego.
9. Koncepcja Gai – James Lovelock i Lynn Margulis.
10. Ekofemiznizm.
11. Neonaturalizm. Kulturalizm. Socjobiologia.
12. Ekologia głęboka.
13. Kreowanie ery ekologicznej. Współczesne ruchy proekologiczne.
14. Koncepcja zrównoważonego rozwoju.
15. Proekologiczne wizje przyszłości. Epoka postludzka. Transhumanizm.
metoda tekstu przewodniego, metoda projektu, metoda przypadków, dyskusja panelowa
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Warunkiem dopuszczenia do kolokwium jest systematyczne uczestnictwo w zajęciach . Ocena końcowa z przedmiotu jest wypadkową oceny z ćwiczeń oraz z tekstu końcowego.
1. L. Ferry, Nowy ład ekologiczny. Zwierzę - drzewo – człowiek, Warszawa 1995.
2. Humanistyka i ekologia, pod red. B. Andrzejewskiego, Poznań 1992.
3. H. Jonas, Zasada odpowiedzialności. Etyka dla cywilizacji technologicznej, przeł. M. Klimowicz, Kraków 1996.
4. S. Konstańczak, Wybrane zagadnienia ekofilozofii, Słupsk 2005.
5. Z. Piątek, Ekofilozofia, Kraków 2008.
6. H. Skolimowski, Filozofia żyjąca. Eko-filozofia jako drzewo życia, Warszawa 1993.
7. K. Waloszczyk, Kryzys ekologiczny w świetle ekofilozofii, Łódź 1996.
8. E. Wilson, Socjobiologia, Poznań 2000.
9. Zasady kształtowania postaw sprzyjających wdrażaniu zrównoważonego rozwoju, Toruń 2011.
1. J.M. Dołęga, Człowiek w zagrożonym środowisku, Warszawa 1993.
2. I. S. Fiut, Ekofilozofia. Geneza i problemy, Kraków 2003.
3. J. Jaroń, Ekologia. Sozologia. Ekofilozofia. Ekoetyka. Ekonomia proekologiczna, Warszawa 1997.
Wykorzystywane środki dydaktyczne:
a. Encyklopedia multimedialna PWN „Środowisko”;
b. Encyklopedia multimedialna PWN „Ziemia”.
c. Encyklopedia multimedialna PWN „Życie”;
Zmodyfikowane przez prof. dr hab. Stefan Konstańczak (ostatnia modyfikacja: 05-07-2019 17:10)