1. SylabUZ
2. Wydział Nauk Społecznych
3. semestr zimowy 2019/2020
4. Pedagogika - pierwszego stopnia z tyt. licencjata
5. Metodyka logopedyczna I - dyslalia, palatolalia

Wygeneruj PDF dla tej strony

Metodyka logopedyczna I - dyslalia, palatolalia - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

Teoretyczne przygotowanie studentów do samodzielnego prowadzenia diagnozy i terapii logopedycznej. Przyswojenie niezbędnej wiedzy teoretycznej i trening umiejętności praktycznej realizacji diagnozy logopedycznej i terapii zaburzeń artykulacyjnych. Ćwiczenie umiejętności dostosowania metod terapeutycznych w zakresie dyslalii i palatolalii do indywidualnych potrzeb pacjenta w zależności od przyczyn i wieku.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

Anatomia i fizjologia narządów mowy. Etapy prawidłowego rozwoju mowy. Typologia zaburzeń komunikacji językowej. Wprowadzenie do metodyki diagnozy i terapii logopedycznej.

 

Zakres tematyczny

Wykłady

Zasady diagnostyki zaburzeń wymowy:

1. Definicje dyslalii i palatolalii.
2. Dyslalia a dysglosja.
3. Klasyfikacje dyslaii ze względu na różne kryteria (sposób artykulacji, liczba cech dystynktywnych, liczba głosek, liczba stref artykulacyjnych, nazwa głoski, długość ciągu fonicznego, konsekwencja występowania, stopień utrwalenia, przyczyna).
4. Rodzaje sygmatyzmu, rotacyzmu, kappacyzmu, gammacyzmu itp., istota mowy bezdźwięcznej.
5. Przyczyny zaburzeń artykulacji.
6. Mowa osób z wadą rozszczepową twarzoczaszki.

Konwersatoria

Analizowanie i diagnozowanie zaburzeń mowy

1. Metodyka diagnozy dyslalii; diagnozowanie zaburzenia artykulacyjnego – standard badania logopedycznego; prezentacja testów diagnostycznych.
2. Metodyka terapii: zasady planowania pracy terapeutycznej; metody pracy (ogólne i szczegółowe);
3. Fazy uczenia artykulacji głosek; metody wywoływania poszczególnych głosek; ćwiczenia fonacyjne, oddechowe, motoryczne i artykulacyjne; usprawnianie słuchu fonemowego i fonetycznego; usuwanie dysfunkcji oddychania i połykania (dysfunkcje połykania o typie infantylnym, zespolenia językowo-wargowego wewnętrznego i zewnętrznego); profilaktyka zaburzeń artykulacyjnych.

Metody kształcenia

Wykłady – wykład tradycyjny.

Konwersatoria – metoda projektu, praca z książką, metoda przypadków, praca w grupach, klasyczna metoda problemowa, burza mózgów.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Laboratoria - Na ocenę z laboratoriów składają się wyniki osiągnięte z projektu (50%) oraz studium przypadku (50%).

Wykłady - Ocena z kolokwium.

Ocena końcowa - Na ocenę z przedmiotu składa się średnia ocen z laboratorium (50%) i wykładu (50%). Z obu form zajęć oceny muszą być pozytywne.

Literatura podstawowa

1.     Czaplewska E., Diagnoza zaburzeń rozwoju artykulacji, [w:] Diagnoza logopedyczna: podręcznik akademicki, GWP, Sopot 2012.

2.     Gałkowski T., Jastrzębowska G. (red.), Logopedia: pytania i odpowiedzi, Opole 2003.

3.     Mackiewicz B., Wskazówki do nauki prawidłowego połykania w wadach zgryzu i wymowy u dzieci, [w:] Opieka logopedyczna od poczęcia, red. B. Rocławski, Gdańsk 1998.

4.     Sachajska E., Uczymy poprawnej wymowy, Warszawa 2004.

5.     Skorek E.M., Oblicza wad wymowy, Warszawa 2001.

6.     Skorek E.M., Reranie: profilaktyka, diagnoza, korekcja, Kraków 2002.

7.     Skorek E.M., Samogłoski; profilaktyka, diagnoza, korekcja, Kraków 2000.

8.     Styczek I., Logopedia, Warszawa 1981.

Literatura uzupełniająca

1. Skorek E.M., Z logopedią na ty: podręczny słownik logopedyczny, Kraków 2000.

2.     Stecko E., Zaburzenia mowy – wczesne rozpoznawanie i postępowanie logopedyczne, Warszawa 1994.

3.     Wójtowicz J., Logopedyczny zbiór wyrazów, Warszawa 1981.

Uwagi

Zmodyfikowane przez dr Anita Famuła-Jurczak, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 09-11-2019 10:01)