SylabUZ
| Nazwa przedmiotu | Historia wychowania i myśli pedagogiki specjalnej |
| Kod przedmiotu | 05.9-WP-PSSM-HWMPS |
| Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
| Kierunek | Pedagogika specjalna |
| Profil | ogólnoakademicki |
| Rodzaj studiów | jednolite magisterskie |
| Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2020/2021 |
| Semestr | 3 |
| Liczba punktów ECTS do zdobycia | 4 |
| Typ przedmiotu | obowiązkowy |
| Język nauczania | polski |
| Sylabus opracował |
|
| Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
| Wykład | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Egzamin |
| Ćwiczenia | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Zaliczenie na ocenę |
Opisanie historycznego rozwoju wychowania i szkolnictwa (w tym specjalnego) oraz innych instytucji oświatowo-wychowawczych ze szczególnym uwzględnieniem ewolucji ideałów i celów wychowania, treści, form, metod i zasad pracy oraz roli nauczyciela - wychowawcy i ucznia - podopiecznego w procesie edukacyjnym; ukazanie i scharakteryzowanie rozwoju myśli o edukacji ( tym specjalnej) na przykładzie poglądów pedagogicznych wybranych filozofów, pedagogów i działaczy społeczno-politycznych; prześledzenie, analiza i wyjaśnienie procesów kształtowania się polskiej tożsamości w dziedzinie oświaty, wychowania i myśli pedagogicznej na tle przemian społecznych, procesu formowania się państw i narodów europejskich; wykazanie związków między teorią i praktyką kształcenia (w tym kształcenia specjalnego) i wychowania a uwarunkowaniami społeczno-politycznymi i kulturowymi danej epoki; uchwycenie ciągłości i zmiany w procesie rozwoju oświaty, kształcenia (w tym kształcenia specjalnego) i wychowania oraz uświadomienie trwałych wartości wybranych poglądów i praktyk edukacyjnych dla rozwoju współczesnej działalności edukacyjnej.
Podstawowa znajomość zagadnień historii powszechnej i polskiej.
Wykłady
Historia wychowania jako dyscyplina naukowa – jej geneza, przedmiot, cele i zadania. Wychowanie w starożytnej Grecji i w Rzymie. Praktyka opiekuńcza w starożytności chrześcijańskiej.
Wychowanie w średniowieczu. Szpitalnictwo kościelne.
Nowe tendencje w oświacie, wychowaniu i opiece w dobie renesansu. Początki zorganizowanej opieki publicznej i pomocy dzieciom zaniedbanym, wykolejonym. Wpływ Odrodzenia, reformacji i reformy katolickiej oraz Oświecenia na formułowanie postulatów i projektów opieki nad ubogimi, żebrakami, podrzutkami oraz dziećmi pozbawionymi możliwości wychowania w rodzinie. Pierwsze instytucje opiekuńczo-wychowawcze i ich rozwój: szpitale-przytułki, sierocińce, zakłady wychowawcze. Początkowe formy opieki nad dzieckiem chorym i niewidomym oraz pierwsze próby nauczania dzieci upośledzonych od XVI do XVIII wieku.
Rozwój opieki pedagogicznej nad dziećmi biednymi, osieroconymi i opuszczonymi na przełomie XVIII/XIX wieku.
Narodziny szkolnictwa specjalnego i opieki pedagogicznej nad dziećmi głuchymi, niewidomymi, upośledzonymi oraz przewlekle i psychicznie chorymi od II połowy XVIII w. do początku XIX w.
Początki praktyki i teorii wychowania przedszkolnego (R. Owen, F. Froebel, M. Pape-Carpentier, A. Cieszkowski), przemiany w szkolnictwie elementarnym (J. H. Pestalozzi, E. Estkowski), średnim (J. F. Herbart, H. Spencer) i wyższym w XIX wieku.
Projekty i praktyczne próby działań opiekuńczych na ziemiach polskich w XIX w. Zakłady i szkoły specjalne w okresie zaborów (Warszawskie i Krakowskie Towarzystwo Dobroczynności, Instytut Głuchoniemych i Ociemniałych w Warszawie). Ochronki i zakłady zakonne.
Narodziny i główne idee „Nowego wychowania” oraz jego przejawy na ziemiach polskich.
Oświata, opieka i wychowanie w niepodległej Polsce. Początki pedagogiki opiekuńczej jako dyscypliny naukowej. Nowe formy opieki instytucjonalnej. Udział Kościoła w rozwiązywaniu problemów opieki i wychowania. Szkolnictwo specjalne i pedagogika specjalna w XX wieku.
Ćwiczenia
Narodziny myśli pedagogicznej w czasach antycznych (sofiści, Sokrates, Platon, Arystoteles, Kwintylian).Myśliciele starożytni wobec problemu opieki i wychowania.
Humanistyczne idee pedagogiczne i społeczne (Guarino de Verona, Vittorino da Feltre, Erazm z Rotterdamu, L. Vives, A. F. Modrzewski, Marycjusz, Petrycy, Gliczner).
Narodziny podstaw pedagogiki nowożytnej (A. Komeński, Radke, J. Locke).
Oświatowe idee i nurty doby oświecenia i ich przedstawiciele (J.J. Rousseau, D. Diderot, D'Alembert, Helwecjusz).
Rozwój myśli pedagogiki opiekuńczej i specjalnej (J.H. Pestalozzi, F.E. Fellenberg, Ch. de L'Epee, S. Heinicke, L. Braille, L. Perzyna).
Postulaty pedagogiki elementarnej i przedszkolnej (F. Froebel, M. Pape-Carpentier, J. H Pestalozzi, A. Cieszkowski), przemiany w szkolnictwie średnim (J.F. Herbart, H. Spencer) i wyższym w XIX wieku.
Główne idee „nowego wychowania” (J. Dewey, E. Key, M. Montessori, O. Decroly, C. Freinet, H. Rowid, J. Korczak). Postulaty pedagogiki opiekuńczej i specjalnej (J.C. Babicki, J. Korczak, K. Jeżewski, M. Grzegorzewska).
Wykłady
Wykład konwencjonalny, wykład problemowy.
Ćwiczenia
Praca z tekstem źródłowym, pogadanka, dyskusja, praca w grupach.
| Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Wykłady
Egzamin ustny.
Ćwiczenia
Zaliczenie ćwiczeń na ocenę na podstawie aktywności na zajęciach.
Ocena końcowa z przedmiotu
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zaliczenie ćwiczeń i wykładów. Oceną końcową z przedmiotu jest średnia ocen z wykładów i ćwiczeń.
|
Zmodyfikowane przez dr Jarosław Wagner (ostatnia modyfikacja: 16-04-2020 09:52)
