1. SylabUZ
2. Wydział Nauk Społecznych
3. semestr zimowy 2020/2021
4. Pedagogika specjalna - jednolite magisterskie
5. Podstawy komunikacji alternatywnej i wspomagającej

Wygeneruj PDF dla tej strony

Podstawy komunikacji alternatywnej i wspomagającej - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

Zapoznanie z podstawami wiedzy (istota, klasyfikacja, metody) komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC); znaczenie dla psychospołecznego funkcjonowania osób z problemami w komunikacji werbalnej. Zapoznanie w podstawowym zakresie z metodami AAC (specyfika i przeznaczenie). Uwrażliwienie na znaczenie AAC dla inkluzji społecznej osób z zaburzeniami komunikacji werbalnej.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

Wstępna wiedza na temat zaburzeń mowy i komunikacji społecznej.

Zakres tematyczny

 

1) Komunikacja a psychospołeczne funkcjonowanie człowieka. 2) AAC – definicja, terminologia, klasyfikacja. 3) Użytkownicy AAC – klasyfikacja, etiologia i symptomatyka zaburzeń w komunikacji werbalnej. 4) Umiejętności prelingwalne i ich wpływ na wprowadzanie AAC. 5) Obserwacja pacjenta i wywiad z rodzicami przed wprowadzeniem AAC. 6) Znaki przestrzenno-dotykowe, znaki manualne, znaki graficzne. 7) Pomoce do porozumiewania się: rozwojowe i sytuacyjne, pomoce proste i elektroniczne, pomoce wysokiej technologi (technologie wspomagające – AT). 8) Sposoby wprowadzania i stosowania AAC (stała, czasowa metoda komunikacji, metoda specjalistycznej strategii uczenia się. 9) Tablice komunikacyjne. 10) Strategie uczenia się przy wsparciu AAC. 11) Wykonywanie prostych pomocy rozwojowych i komunikacyjnych, słownika osobistego.

Metody kształcenia

 

Ćwiczenia

Praca z książką, pokaz z instruktażem, film dydaktyczny, dyskusja.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Konwersatorium 

Średnia ocen z kolokwium i prac kontrolnych, projektów. Ocena końcowa z przedmiotu to średnia arytmetyczna ocen.

Literatura podstawowa

1. Alternatywne i wspomagające metody porozumiewania się w edukacji osób z autyzmem, red. B. Kaczmarek, A. Wojciechowska, Kraków 2015.
2. Grycman M., Kaniecka K., Szczawiński P., PCS – broszura, Warszawa 2007
3. Komunikacja, mowa, język w diagnozie i terapii zaburzeń rozwoju u dzieci i młodzieży niepełnosprawnej, red. E.M. Minczakiewicz, Kraków 2001.
4. Komunikacja, zaburzenia, terapia, red. E.M. Skorek, K.B. Kochan. Zielona Góra 2014.
5. Martinsen H., Wprowadzenie do wspomagających i alternatywnych sposobów porozumiewania się, Warszawa 2002.
6. Warrick A., Porozumiewanie się bez słów: komunikacja wspomagająca i alternatywna na świecie, Warszawa 1999.

Literatura uzupełniająca

1. Autica: materiały na temat autyzmu”, nr 2/2006, Metoda Ułatwionej Komunikacji. 
2. Kaczmarek B., Grycman M., Podręczny słownik terminów AAC, Kraków 2019.
3. Komunikacja alternatywna osób głuchoniewidomych, red. M. Zaorska, Toruń 2008.
4. Lechowicz A., Komputerowe wspomaganie procesu komunikacji niewerbalnej dzieci z wieloraką niesprawnością, Warszawa 2005.
5. Podręczny słowniek terminów AAC, 
6. Zielińska J., Komputer w rozwoju sprawności komunikacyjnej dzieci niesłyszących, Toruń 2005.

Uwagi

Zmodyfikowane przez dr hab. Jarosław Bąbka, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 19-04-2020 13:05)