1. SylabUZ
2. Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska
3. semestr letni 2020/2021
4. Architektura / Projektowanie architektoniczno-urbanistyczne - drugiego stopnia z tyt. magistra inżyniera architekta
5. Ochrona zabytków II (projekt uzupełniający)

Wygeneruj PDF dla tej strony

Ochrona zabytków II (projekt uzupełniający) - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

1.Celem w zakresie wiedzy jest zapoznanie studenta z zagadnieniami historycznymi, teoretycznymi i metodologicznymi w zakresie ochrony i rewaloryzacji zabytkowych układów urbanistycznych
2. Celem w zakresie umiejętności jest nauczenie studenta kompleksowego opracowywania projektów rewaloryzacji zabytkowych układów urbanistycznych, wraz z niezbędnymi, poprzedzającymi opracowaniami, takimi jak: wieloaspektowe wartościujące analizy, oraz wnioski konserwatorskie.

3. Celem w zakresie kompetencji personalnych i społecznych jest przygotowanie studenta do samo-dzielnej oraz zespołowej pracy studialnej i projektowej w szczególności związanej z rewitalizacją zespołów urbanistycznych oraz wyrobienie świadomości społecznego wymiaru pracy architekta.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

Formalne: Student powinien zaliczyć przedmioty: Historia budowy miast I i II , Teoria budowy miast.

Nieformalne: Student powinien posiadać ogólną wiedzę z historii sztuki, historii i teorii architektury.

Zakres tematyczny

Postawy wobec dziedzictwa kulturowego w przeszłości i początki ochrony zabytków. Rejestr Zabytków i Ewidencja. Studia historyczno-architektoniczne, analizy wartościujące, metody ochrony. Wnioski konserwatorskie podstawą do projektu rewaloryzacji. Rola studiów historyczno- architektonicznych, stylistycznych i archeologicznych w procesie ochrony i rewaloryzacji zabytków architektury.

Zagadnienia rewaloryzacji osiedli mieszkaniowych. Uwarunkowania konserwatorskie do planu zagospodarowania przestrzennego, studia historyczno-urbanistyczne, analizy wartościujące. Wnioski konserwatorskie podstawą do projektu rewaloryzacji. Rewitalizacja, rehabilitacja, restrukturyzacja. W poszukiwaniu tożsamości miejsca. Działalność stowarzyszeń wyższej użyteczności na rzecz ochrony zabytków: ICOMOS, DoCoMoMo, SKZ, TONZ.

Projekt rewaloryzacji obejmuje wybrany obiekt zabytkowy. W etapie przejściowym – wykonywane jest krótkie studium historyczno-architektoniczne, pod kątem: historycznym, stylistycznym, funkcjonalnym, stanu technicznego, waloryzacji estetycznej. Zwieńczeniem etapu przejściowego są wnioski konserwatorskie stanowiące podstawę do projektu rewaloryzacji. Finalny etap – stanowi koncepcyjny projekt rewaloryzacji.

Metody kształcenia

Metody podające: Wykłady problemowe realizowane są w sposób konwencjonalny z wykorzystaniem urządzeń audiowizualnych.

Metody poszukujące: Ćwiczenia projektowe mają charakter interaktywny i kreatywny. Studenci pracują w grupach. Praktycznymi elementami zajęć są: ćwiczenia inwentaryzacyjne w terenie, prezentacje audiowizualne przed grupą, dyskusja, studium, analizy, korekty projektów, oddanie przejściowe oraz oddanie końcowe.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Student zdobywa zaliczenie na podstawie zdanego egzaminu (wg skali ocen min. 3,0 – maks. 5,0) oraz obecności na wykładach.
Projekt rewaloryzacji obejmuje wybrany teren z zabytkowym układem urbanistycznym.
Etap przejściowy – obejmuje krótkie studium historyczno-urbanistyczne badanego obszaru, jak również rozpoznanie: terenu, zabudowy, zieleni i komunikacji, pod kątem: historycznym, funkcjonalnym, stanu technicznego, waloryzacji estetycznej. Zwieńczeniem etapu przejściowego są wnioski konserwatorskie stanowiące podstawę do projektu rewaloryzacji.
Etap finalny – stanowi koncepcyjny projekt rewaloryzacji.
Zasada ustalania oceny:
Oceną osiągniętych efektów kształcenia z wykładu jest zestawienie kryteriów na podstawie pozytywnej oceny z kolokwium, wg skali ocen min. 3,0 (dst.) – maks. 5,0 (bdb.) oraz obecności na wykładach. Ocenę końcową z projektu (Ok) stanowi wyliczenie na podstawie: listy obecności (F = 20%), oceny pierwszego etapu opracowania, zawierającego część studialną i wnioski konserwatorskie (Wk = 40%) oraz oceny projektu rewaloryzacji (Pr = 40%). Ok. (100%) = F (20%) + Wk (40%) + Pr (40%).
Ocena ogólna z przedmiotu jest średnią ocen z wykładu i końcowej oceny z projektu.

Literatura podstawowa

1. Borusewicz W., Konserwacja zabytków budownictwa murowanego, Arkady, Warszawa 1985.
2. Kadłuczka A., Konserwacja zabytków i architektoniczne projektowanie konserwatorskie, Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, Kraków 1999.
3. Kowalski T., Rekonstrukcja zabytków architektury. Teoria a praktyka. Wydawnictwa PKZ, Warszawa 1985.
4. Małachowicz E., Konserwacja i rewaloryzacja architektury w środowisku kulturowym, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2013.
5. Małachowicz E., Ochrona środowiska kulturowego, PWN, Warszawa 1988.
6. Ostrowski W., Zespoły zabytkowe a urbanistyka, Warszawa, Arkady, 1980.
7. Zabytki urbanistyki i architektury w Polsce. Odbudowa i konserwacja, praca zbiorowa red. nauk. Wiktor. Zin, Arkady Warszawa 1986.

Literatura uzupełniająca

1. Karta Wenecka 1964 – II Międzynarodowy Kongres Architektów i Techników, „Ochrona Zabytków”, R.XIX, 1966 nr 3 – wkładka.
2. Paszkowski Z., Restrukturalizacja miasta historycznego - jako metoda jego współczesnego kształtowania, Szczecin 2008.
3. Wejchert K.: Elementy kompozycji urbanistycznej, Arkady, Wyd. 2, Warszawa 2008.
4. Zabytki urbanistyki i architektury w Polsce. Odbudowa i konserwacja, praca zbiorowa red. W. Zin, t. I, Miasta historyczne, pod red. W. Kalinowskiego, Arkady Warszawa 1986.
5. Ziobrowski Z., Odnowa miast: rewitalizacja, rehabilitacja, restrukturyzacja, Instytut Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej, Kraków 2000.
6. Czasopisma: „Renowacje”, „Ochrona Zabytków”; „Teka Konserwatorska”; „Kwartalnik Architektury i Urbanistyki”; „Biblioteka Muzealnictwa i Ochrony Zabytków”; „Wiadomości Konserwatorskie”; „Spotkania z Zabytkami”;
7. Siedlungen der Zwanziger Jahre – heute. Vier Berliner Großsiedlungen 1924-1984. Eine Ausstellung vom 24.10.1984 – 7.11.1985 im Bauhaus – Archiv Museum für Gestaltung. Berlin, 1984.

Uwagi

Sale wykładowa i projektowa, powinny być zaciemniane i wyposażone w sprzęt audio-wizualny oraz w stoły kreślarskie i wifi.

Zmodyfikowane przez dr hab. inż. arch. Marta Skiba, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 16-09-2021 15:01)