1. SylabUZ
2. Wydział Nauk Społecznych
3. semestr zimowy 2021/2022
4. Arteterapia - pierwszego stopnia z tyt. licencjata
5. Wprowadzenie do dramaterapii z elementami dramy kreatywnej

Wygeneruj PDF dla tej strony

Wprowadzenie do dramaterapii z elementami dramy kreatywnej - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

Poznanie istoty dramaterapii oraz jej powiązań z innymi systemami terapeutycznymi zwłaszcza z psychoterapią. Opanowanie systemu podstawowych struktur sesji dramaterapeutycznych oraz zrozumienie źródeł wiodących konwencji oddziaływań stosowanych w dramaterapeutycznych projektach. Wskazanie użyteczności oddziaływań dramaterapeutycznych w terapii zorientowanej psychoedukacyjnie i klinicznie. Zapoznanie z zastosowaniem kluczowych kompetencji dramaterapeutycznych w pracy z różnymi, wybranymi grupami uczestników/ klientów. Wdrażanie w przygotowanie i zaprezentowanie programu (projektu) dramaterapeutycznego dla określonej grupy klientów, zgodnie z przyjętą w modelu kreatywno – ekspresyjnym konwencją .

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

Wiedza z zakresu wprowadzenia do psychologii rozwojowej i wychowawczej

Zakres tematyczny

Podstawy teoretyczne dramaterapii: drama kreatywna. Spontaniczna zabawa jako istota terapii. Terapia dramatyczna a procesy dramatyczne (gry, improwizacje, opowiadanie historii, odgrywanie ról ). Dramaterapia a psychoterapia. Klienci dramaterapii. Cele i ich specyfika w różnych podejściach w dramaterapii. Modele dramaterapii, model oparty na psychologii rozwojowej dziecka, model kreatywny / ekspresyjny, model zadaniowy. Kluczowe kompetencje dramaterapeutyczne. Dramaterapia a rytuał i archetypy. Orientacja na kierunki psychoterapeutyczne. Taksonomia dramaterapeutycznych ról- metoda roli, granie a odgrywanie roli, modelowanie społeczne. Typy ról poznawcze, afektywne, duchowe, estetyczne, społeczno-kulturowe Kreatywność grupowa jako metoda pracy. Struktura procesu dramaterapeutycznego i jej znaczenie dla przepracowania rożnego rodzaju uczuć klienta. Etapy procesu terapeutycznego. Rodzaje preferencji w dramaterapii:. praca fikcyjna praca (drama, improwizacja, odgrywanie ról, socjodrama, rozwojowe transformacje, rytuały, maski, lalki i niektóre rodzaje przedstawień oraz praca nie- fikcyjna (Psychodrama, Playback Theatre, Theatre of the Oppressed, Ethnodrama i performance autobiograficzny). Techniki drama terapii: wprowadzające, kontynuujące, zamykania sesji i kończące proces terapeutyczny. Tematy projektów terapeutycznych. Konwencje używane w dramaterapeutycznych projektach. Strukturowane projekty terapeutyczne.

Metody kształcenia

metoda projektowa, metoda warsztatowa, praca z tekstem, dyskusja problemowa

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Aktywność studenta na zajęciach –wypowiedzi ustne studenta z zakresu zagadnień, i problemów przewidzianych w programie przedmiotu (metody kształcenia: praca w grupach, z tekstem i dyskusja problemowa)

narzędzie weryfikacji: przygotowane, adekwatnie do danego tematu zajęć zagadnienia problemowe; przykładowe problemy dyskutowane na zajęciach podejmujących kwestie celu oddziaływań i rodzaju rozwiązań użytych w dramaterapii w odniesieniu do konkretnej grupy klientów:

·         walory metod teatralnych użytych w modelu kreatywno ekspresyjnym-

·         znaczenie podstawowych procesów terapeutycznych w klinicznym aspekcie pracy terapeutycznej

·         możliwe pola/zakresy współpracy dramaterapeuty w systemie wspomagania rozwoju i profilaktyki szeroko pojętego zdrowia

·         przykłady dobrych praktyk oraz działań i metod dramaterapeutycznych z kultury amerykańskiej i angielskiej

Skala ocen za prezentację ustną: ndst (0 pkt.), dostateczny (3,0 pkt.), dostateczny plus (3,5 pkt.), dobry (4,0 pkt.), dobry plus (4,5 pkt.), bardzo dobry (5,0 pkt.);

 

Prezentacja autorskiego programu dramaterapii – opracowanie i prezentacja w czasie ćwiczeń zagadnień, problemów przewidzianych w programie przedmiotu w formie opisu autorskiego programu dramaterapii (metody projektowe, warsztatowe, dyskusja problemowa). Ocenie podlega:

• uzasadnienie celu programu, logika i oryginalność własnej interpretacji
• opracowanie struktury sesji dla wybranego problemu/zagadnienia
• trafność zaproponowanych działań i rozwiązań praktycznych w odniesieniu do celu interwencji
• opis celowości proponowanych środków wyrazu
• propozycja metody ewaluacji prezentowanego programu
• stopień samodzielności wygłaszania przygotowanej prezentacji /pokazu (dopuszczalne korzystanie z opracowanej struktury)

narzędzie weryfikacji: ocena merytorycznego i metodycznego opracowania projektu dramaterapeutycznego dla konkretnej grupy odbiorców(cy) .

Skala ocen : ndst (0 pkt.), dostateczny (3,0 pkt.), dostateczny plus (3,5 pkt.), dobry (4,0 pkt.), dobry plus (4,5 pkt.), bardzo dobry (5,0 pkt.);

Warunkiem uzyskania zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z aktywności na zajęciach.

Ocena końcowa to średnia arytmetyczna ocen uwzględniająca ocenę za aktywność na zajęciach oraz ocenę za opracowanie i prezentację programu dramaterapii dla wybranego problemu klienta.

Literatura podstawowa

1. A.Bielańska (2002): Teatr, który leczy. – Kraków: Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego.
2. P.Barker, (2000), Metafory w psychoterapii , Gdańsk: GWP.
3. M. Nowakowska (2006) Dramaterapia i gra Czasopismo Psychologiczne, Tom 12, Nr 1, s.7–24
4. D.W. Winnicott, (2011) Zabawa a rzeczywistość, Gdańsk: Wydawnictwo Imago
5. Johnson, D. (1991). The theory and technique of transformations in drama therapy. The International Journal of Arts in Psychotherapy, 18, 285–300.
6. K. Pankowska ( 2013) Drama : konteksty teoretyczne, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
7. Boal,(2014), Gry dla aktorów i nieaktorów, Warszawa: Wydawnictwo Cyklady

Literatura uzupełniająca

1. D. Johnson, (1985). Expressive group therapy with the elderly: a drama therapy approach. International Journal of Group Psychotherapy, 1,s..109–127.
2. Arteterapia.( 2015, 2016).: Teoria (tom I.), Praktyka (tom II), Projekty (tom III). Red. Bartosz Łoza, Aleksandra Chmielnicka – Plaskota, Warszawa :Difin.
3. K.Pankowska(1984), Funkcje dramy na gruncie psychiatrii, psychologii i pedagogiki , Kwartalnik Pedagogiczny Nr 3 , s.128-138
4. M. Wiszniewski (2013) Jerzy Grotowski jako pierwszy pionier terapii ekspresji , Arteterapia. nr 4, s. 18-26
5. A.Szymanowska (2016) Znaczenie teatru fizycznego w dramaterapii w kontekście pracy z mitem , – ALBO albo Edukacja i terapia kreatywna,nr 2.

 

Nowe, aktualne publikacje wskazane przez prowadzącą oraz wyszukane samodzielnie przez studentów

Uwagi

Zmodyfikowane przez dr Anita Famuła-Jurczak, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 20-04-2021 20:04)