1. SylabUZ
2. Wydział Humanistyczny
3. semestr zimowy 2021/2022
4. Filologia polska - drugiego stopnia z tyt. magistra
5. Pdw: "Prosta polszczyzna" w praktyce redakcyjnej

Wygeneruj PDF dla tej strony

Pdw: "Prosta polszczyzna" w praktyce redakcyjnej - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

Celem przedmiotu jest przygotowanie studentów o specjalności edytorskiej do stosowania w praktyce redakcyjnej zasad tzw. plain language – prostego języka. Ćwiczenia mają za zadanie: zapoznanie studentów z koncepcją i zasadami użycia prostego języka we współczesnej polszczyźnie urzędowej i naukowej; zastosowanie technik upraszczania tekstów wyspecjalizowanych; przygotowanie tekstu zgodnego z założeniami prostego języka.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

brak

Zakres tematyczny

1. Idea, definicja i założenia „prostego języka”.
2. Trudności językowo-stylistyczne tekstów urzędowych i naukowych.
3. Zasady przekształcania tekstu.
4. Techniki upraszczania tekstu na przykładzie opracowań urzędowych i naukowych.
5. Narzędzia ułatwiające opracowanie tekstu.

Metody kształcenia

Dyskusja, ćwiczenia z tekstem, wypowiedź ustna (odpowiedź, referat).

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Warunkiem zaliczenia jest aktywny udział w zajęciach oraz pozytywne zaliczenie pracy kontrolnej sprawdzającej umiejętność zastosowania reguł „prostego języka”.

Literatura podstawowa

Banach M., Tekst trudny, czyli... jaki? O czynnikach wpływających na trudność tekstu, „Polonica” 2011, nr 31, s. 27–35.

Piekot T., Maziarz M., Styl „plain language” i przystępność języka publicznego jako nowy kierunek w  polskiej polityce językowej, [w:] Języka a Kultura, t. 24, Wrocław 2014, s. 307-324.

Piekot T., Ruch prostego języka – korzyści i zagrożenia (Standard „plain language” jako język przyjazny obywatelom), [w:] I Kongres Języka Urzędowego 30-31 października 2012 r. Kancelaria Senatu, Warszawa 2013, s. 169–197.

Piekot T., Zarzeczny G., Prosta polszczyzna, „Przegląd Uniwersytecki” 2013, z. 4, s. 26-28.

Pisarek W., Recepta na zrozumiałość wypowiedzi, „Zeszyty Prasoznawcze”, 1966, nr 2/3, s. 38–53.

Literatura uzupełniająca

Broda B., Maziarz M., Piekot T., Radziszewski A., Trudność  tekstów o funduszach europejskich w świetle miar statycznych, Rozprawy Komisji Językowej WTN, XXXVII, Wrocław 2010, s. 23-40.

Gajda S., Współczesna polszczyzna naukowa. Język czy żargon?, Opole 1990.

Gaszyńska-Magiera M., Spójność tekstu a ocena stopnia jego trudności, „Kwartalnik Polonicum” 2010, nr 10, s. 52–59.

Jadacka H., Dlaczego nie wszyscy mogą zrozumieć teksty prawne, [w:] A. Mróz, A. Niewiadomski, A. Pawelec (red.), Prawo, język, etyka, Warszawa 2010.

Zych N., Idea plain language a teksty prawne, „Przegląd Legislacyjny” 2016, 3, s. 65-90.   

Gruszczyński W., Ogrodniczuk M. (red.), Jasnopis, czyli mierzenie zrozumiałości polskich tekstów użytkowych, Warszawa 2015.

Kamińska-Szmaj I., Różnice leksykalne między stylami funkcjonalnymi polszczyzny pisanej. Analiza statystyczna na materiale słownika frekwencyjnego, Wrocław 1990.

Markowski A., Tyle trudnych słów. Praktyczny słownik wyrazów obcych używanych w prasie, radiu i telewizji, Warszawa 1995.

Poradnia językowa PWN: https://sjp.pwn.pl/poradnia; http://www.poradnia-jezykowa.uz.zgora.pl/wordpress/)

Przepiórkowski A., Bańko M., Górski R.L., Lewandowska-Tomaszczyk B. (red.), Narodowy Korpus Języka Polskiego, Warszawa 2012.

Seretny A., Wskaźnik czytelności tekstu jako pomoc w określaniu stopnia jego trudności, „LingVaria”, 2006, nr 2, s. 87-98.

Sokołowski L., Wpływ struktury gramatycznej tekstu na jego zrozumienie, „Zeszyty Prasoznawcze”, 1967, nr 4, s. 11-27.

Uwagi

Jest to przedmiot opcjonalny, wybierany z oferty przedmiotów do wyboru Instytutu Filologii Polskiej; przedmiot zostanie uruchomiony w zależności od potrzeb i zainteresowania w danym semestrze studiów (na podstawie deklaracji studentów/elektronicznego wyboru przedmiotów).

Zmodyfikowane przez dr Krystian Saja (ostatnia modyfikacja: 07-05-2021 13:12)