1. SylabUZ
2. Wydział Nauk Społecznych
3. semestr zimowy 2022/2023
4. Socjologia - pierwszego stopnia z tyt. licencjata
5. Instytucjonalny system lokalny

Wygeneruj PDF dla tej strony

Instytucjonalny system lokalny - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

Intencją prowadzącego jest przekazanie wiedzy o systemie lokalnym w perspektywie procesów globalizacji, demokratyzacji i modernizacji, także z odniesieniem do renesansu lokalizmów i regionalizmów. Drugą perspektywę analizy stanowią odniesienia do oddziaływania indywidualnych i zbiorowych aktorów lokalnych, w tym problematyka aktywizacji społeczności lokalnych. Przydatna będzie analiza współczesnych tendencji rozwoju społeczności lokalnych, współdziałania organizacji pozarządowych, charakterystyka wdrażania procedur budżetów obywatelskich i partycypacji społecznej. Kolejne zagadnienie stanowi rola innowacji społecznych w planowaniu procesów lokalnych. Nacisk położony zostanie na nowe formy działań obywatelskich typowe dla środowisk miejskich.  W zamierzeniu wiedza ta powinna być podstawą dalszego nabywania kompetencji i umiejętności koniecznych dla realizowania projektów społecznych i innych form aktywności  w zinstytucjonalizowanym systemie lokalnym.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

Wiedza dotycząca podstawowych zagadnień socjologii, w tym specyfiki małych i średnich grup społecznych, funkcjonowania instytucji społecznych, rozwiązywania konfliktów społecznych w zbiorowościach lokalnych.

Zakres tematyczny

Treści ćwiczeń:
1.    Społeczność lokalna jako składnik systemu społecznego.
2.    Rozwój terytorialny w ujęciach teoretycznych.
3.    Organizowanie społeczności lokalnej.
4.    Konflikt jako strategia rozwiązywania problemów w społecznościach lokalnych
5.    Konteksty aktywizowania społeczności lokalnych. Rola organizacji pozarządowych.
6.    Budżet obywatelski
7.    Strategie zmiany hierarchii wartości w zbiorowościach lokalnych.
8.    Komplementarność instytucjonalna w procesie rewitalizacji zbiorowości lokalnych.
 

Metody kształcenia

Wykład: konwencjonalny i problemowy.
Treści dotyczące ćwiczeń realizowane są poprzez pracę z literaturą  oraz aktywne metody: dyskusja oceniana, metoda seminaryjna, metoda aktywnego opisu. Preferowana jest praca w grupach, której efektem końcowym jest dyskusja nad prezentowanymi problemami.
 

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Zaliczenie wykładu

Forma zaliczenia wykładu	Uwagi
Zaliczenie na ocenę.	Tak
Egzamin pisemny.	W formie pytań problemowych, otwartych. Minimalny próg wymagań uzyskanie 50% punktów z pracy pisemnej.
Zakres materiału egzaminu.	Zgodnie z przedstawionym na pierwszych zajęciach Sylabusem (wykład).
Zasady uzyskania oceny końcowej z wykładu.	Ocena z wykładu = ocena z pisemnego egzaminu.

 

Zaliczenie ćwiczeń

Forma zaliczenia ćwiczeń	Uwagi
Zaliczenie na ocenę.	Tak
Kolokwium pisemne.	W formie pytań otwartych i zamkniętych (test). Minimalny próg wymagań uzyskanie 50% punktów za pozytywne odpowiedzi.
Zakres materiału obejmującego kolokwium.	Zgodnie z przedstawionym na pierwszych zajęciach Sylabusem.
Aktywność podczas zajęć	Merytoryczne przygotowanie, umiejętność podania przykładów, umiejętność wykorzystania omawianych tekstów.
Proporcje zadań i ich wpływ na ocenę końcową z ćwiczeń.	Ocena z ćwiczeń stanowić będzie średnią arytmetyczną wszystkich ocen za kolokwium i aktywność na zajęciach.*

*Zasady ustalania oceny w przypadku średniej

 

Ocena końcowa z przedmiotu*

Oceny brane pod uwagę w przypadku oceny końcowej	UWAGI:
Wykład + ćwiczenia kończące się uzyskaniem oceny.	Warunkiem uzyskania pozytywnej oceny końcowej jest uzyskanie pozytywnej oceny z ćwiczeń i wykładu (3.0-5.0).
Zasady uzyskania oceny końcowej.	Ocena końcowa stanowi średnią arytmetyczną ocen z ćwiczeń i wykładu.

 

Literatura podstawowa

 1.    Drucker P. F., Społeczeństwo pokapitalistyczne, Wydawnictwo Naukowe PWN: Warszawa 1999.
2.    Fukuyama F., Budowanie państwa. Władza i ład międzynarodowy w XXI wieku, Dom Wydawniczy „Rebis”, Poznań 2005.
3.    Giddens A., Socjologia, Wydawnictwo Naukowe PWN: Warszawa 2012.
4.    Kożuch B., Zarządzanie publiczne. W teorii i praktyce polskich organizacji, Wydawnictwo „Placet”, Warszawa 2004.
5.    Krzysztofek K., Szczepański M.S., Zrozumieć rozwój. Od społeczeństw tradycyjnych do informacyjnych, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego: Katowice 2002.

6.    Orłowska Julita, Czynniki i bariery rozwoju lokalnego, Uniwersytet w Białymstoku 
7.    Starkowska M. (red.), Dobre praktyki wielkich miast, Unia Metropolii Polskich: Warszawa 2010.
8.    Przybylska A., Giza A., Partycypacja obywatelska. od teorii do praktyki społecznej. Warszawa 2014.
9.    Wallerstein I., Koniec świata jaki znamy, Wydawnictwo Naukowe  „Scholar”, Warszawa 2004.
 

Literatura uzupełniająca

1.   Szarfenberg R., Dowody naukowe jako podstawa polityki społecznej, zarządzania społecznego i pracy socjalnej, „Problemy Polityki Społecznej”, nr 15/2011, ss. 13-28.
2.    Drucker P.F, Managing the Public Service Institution, Public Interest 1973, 33, p. 43-55.
3.    Nevo I., Slonim-Nevo V., The Myth of Evidence-Based Practice: Towards Evidence-Informed Practice, British Journal of Social Work 2011, 41, p. 1176-1197.

Uwagi

Zmodyfikowane przez dr Tomasz Kołodziej (ostatnia modyfikacja: 29-04-2022 11:10)