Celem przedmiotu jest przekazanie słuchaczom teoretycznej i praktycznej wiedzy na temat relacji zachodzących pomiędzy tworzeniem pożądanych wizerunków politycznych a kreowaniem informacji w mediach masowych, sposobów, metod i taktyk wykorzystania mediów masowych w sferze politycznego public relations i marketingu, a także strategii medialnych sztabów kampanijnych. Przeanalizowane zostaną konkretne przypadki, pozwalając słuchaczom pogłębić wiedzę odnośnie do procesów politycznych współczesnego świata.
Wymagania wstępne
Brak.
Zakres tematyczny
Założenia i cele politycznego public relations i marketingu, media i komunikowanie masowe, teoria komunikowania publicznego i politycznego, e-marketing, strategie medialnych sztabów kampanijnych, analiza danych w strategiach medialnych, relacje zachodzące pomiędzy tworzeniem pożądanych wizerunków politycznych a kreowaniem informacji w mediach masowych, sposoby, metody i taktyki wykorzystania mediów masowych w sferze politycznego public relations i marketingu, krytyczna analiza konkretnych przypadków.
Metody kształcenia
Opracowanie projektów, praca z tekstem, analiza źródeł audiowizualnych, praca w grupach, praca indywidualna.
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
W celu uzyskania zaliczenia zajęć należy:
Aktywnie uczestniczyć w zajęciach (uczestniczyć w dyskusjach na temat prezentowanych projektów)
Przygotować i przedstawić projekt (w tym: prezentację multimedialną, materiały dodatkowe; prezentację zamykają pytania zadawane przez uczestników spotkania, które odnoszą się do projektu)
Literatura podstawowa
Adamik-Szysiak M., Telewizyjna reklama polityczna w Polsce w latach 2005-2010, Lublin 2012.
Castells M., Społeczeństwo sieci, Warszawa 2007.
Demokracja a nowe środki komunikacji społecznej, [red.] J. Adamowski, Warszawa 2004.
Dobek-Ostrowska B., Wiszniowski R., Teoria komunikowania publicznego i politycznego. Wprowadzenie, Wrocław 2002.
Goban-Klas T., Media i komunikowanie masowe: teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu, Warszawa–Kraków 2002.
Jenkins H., Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów, Warszawa 2007.
Jeziński M., Marketing polityczny a procesy akulturacyjne. Przypadek III Rzeczpospolitej, Toruń 2004.
Jeziński M.: Po co politykom nowe media? O politycznym istnieniu w wirtualnej przestrzeni, „Nowe media” 2/2011.
Maciorowski A., E-marketing w praktyce – strategie skutecznej promocji online, Warszawa 2013.
Makowska M., Analiza danych zastanych. Przewodnik dla studentów, Warszawa 2012.
McNair B., Wprowadzenie do komunikowania politycznego, tłum. D. Piontek, Poznań 1998.
Nielsen J., Tahir M., Funkcjonalność stron www. 50 witryn bez sekretów, tłum. S. Dzieniszewski, Gliwice 2006.
Piontek D., Komunikowanie polityczne i kultura popularna. Tabloidyzacja informacji o polityce, Poznań 2011.
Płudowski T.: Komunikacja polityczna w amerykańskich kampaniach wyborczych, Warszawa 2008.
Porębski L., Elektroniczne oblicze polityki. Demokracja, państwo, instytucje polityczne w okresie rewolucji informacyjnej, Kraków 2001.
Literatura uzupełniająca
Zgodna z tematem projektu.
Uwagi
Brak.
Zmodyfikowane przez dr Anna Ratke-Majewska (ostatnia modyfikacja: 28-04-2022 08:31)
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.