1. SylabUZ
2. Wydział Nauk Społecznych
3. semestr zimowy 2022/2023
4. Pedagogika - drugiego stopnia z tyt. magistra
5. Warsztaty diagnozowania w opiece, wychowaniu i profilaktyce

Wygeneruj PDF dla tej strony

Warsztaty diagnozowania w opiece, wychowaniu i profilaktyce - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

Celem przedmiotu jest:

poznanie wiedzy i umiejętności projektowania, poprawnego prowadzenia diagnozy w obszarze opieki, wychowania i profilaktyki oraz opisu, analizy i interpretowania jej wyników a dokładniej:

1.       Poznanie i zrozumienie wiedzy, specyfiki, uwarunkowań i sposobów przeprowadzania diagnozy wstępnej grupy uczniowskiej i każdego ucznia, podopiecznego, wychowanka w kontekście prowadzonych zajęć oraz sposobów indywidualizowania wspomagania rozwoju poznawczego, społecznego, duchowego i fizycznego uczniów;

2.       Poznanie wiedzy na temat projektowania i prowadzenia badań diagnostycznych w opiece, wychowaniu i edukacji podopiecznego, wychowanka, ucznia.

3.       Wzbudzanie gotowości do dostosowania działania diagnostycznego w opiece, wychowaniu i profilaktyce do poziomu rozwojowego uczniów, wychowanków, podopiecznych

4.       Przygotowanie do przeprowadzania wstępnej zindywidualizowanej diagnozy ucznia, wychowanka, podopiecznego w aspektach opieki, wychowania i profilaktyki oraz grup, w których funkcjonuje w różnych środowiskach ich życia.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

Podstawowa wiedza z zakresu diagnozy, opieki, wychowania i profilaktyki

 

Zakres tematyczny

Problematyka zajęć:

1.       Diagnozowanie jako proces. Specyfika, uwarunkowania diagnozy w opiece: diagnoza dziecka, podopiecznego, wychowanka, ucznia (możliwości i ograniczenia rozwojowe) i jego potrzeb.

2.       Diagnoza dziecka w środowiskach jego funkcjonowania: diagnoza możliwości i ograniczeń wychowawczych rodziny, diagnoza sytuacji szkolnej ucznia, diagnoza znaczenia grupy rówieśniczej w rozwoju i socjalizacji dziecka. Znaczenia diagnozy w profilaktyce zagrożeń rozwoju i funkcjonowania społecznego dziecka. Projektowanie i wykorzystanie narzędzi diagnostycznych.

3.       Poznanie sposobów przeprowadzania diagnozy wstępnej grupy uczniowskiej i każdego ucznia, podopiecznego, wychowanka w kontekście prowadzonych zajęć oraz sposobów indywidualizowania wspomagania rozwoju poznawczego, społecznego, duchowego i fizycznego uczniów;

4.       Poznanie wiedzy na temat projektowania i prowadzenia badań diagnostycznych w opiece, wychowaniu i edukacji podopiecznego, wychowanka, ucznia.

5.       Wzbudzanie gotowości do dostosowania działania diagnostycznego w opiece, wychowaniu i profilaktyce do poziomu rozwojowego uczniów, wychowanków, podopiecznych

6.       Przygotowanie do przeprowadzania wstępnej zindywidualizowanej diagnozy ucznia, wychowanka, podopiecznego w aspektach opieki, wychowania i profilaktyki oraz grup, w których funkcjonuje w różnych środowiskach ich życia

Metody kształcenia

Dyskusja, praca z książką i innymi dokumentami, metoda indywidualnego przypadku, praca indywidualna, praca w  małych grupach, metody aktywizujące.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Podstawą zaliczenia ćwiczeń jest: pozytywna ocena wykonania diagnozy indywidualnego przypadku z wykorzystaniem właściwych narzędzi (50%), pozytywna ocena aktywnego udziału w zajęciach (przygotowanie merytoryczne, umiejętność dyskutowania) (50%)

Oceną końcową z przedmiotu jest ocena z ćwiczeń.

Literatura podstawowa

1. Gajewska, G. (2009). Pedagogika opiekuńcza. Elementy metodyki. Zielona Góra, podrozdział: Diagnoza w pracy opiekuńczo – wychowawczej. Jej specyfika i znaczenie.
2. Gajewska G. G. (2020). Współczesne tendencje, problemy oraz wyzwania w opiece i wychowaniu. Teoria, metodyka i praktyka w opinii studentów. Kraków: OW "Impuls".
3. Jarosz E., Wysocka E. (2008). Diagnoza psychopedagogiczna: podstawowe problemy i rozwiązania, Warszawa.
4. Kelm, A. (2000). Węzłowe problemy pedagogiki opiekuńczej. Warszawa.
5. Plopa M. (2014). Psychologia rodziny: teoria i badania. Kraków.
6. Każdorazowo uaktualniana i przekazywana studentom.

Literatura uzupełniająca

1. Cudak, H. (1995). Szkice z badań nad rodziną, Kielce.
2. Dimoff T., Carter S. (1994). Jak rozpoznać, że dziecko sięga po narkotyki?, Warszawa.
3. Gajewska, G. (2009). Wsparcie dziecka w rozwoju. Konteksty opieki i edukacji. Zielona Góra.
4. Gumienny, B. (2010). Kompetencje społeczne niepełnosprawnych intelektualnie wychowanków domów dziecka. Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego.
5. Lewandowska-Kidoń, T., Kalinowska-Witek, B. (2016). Rola pedagoga szkolnego w szkolnym systemie pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Lublin.
6. Pytka, L. (2000). Pedagogika resocjalizacyjna, Warszawa.
7. Pyżalski, J., Plichta, P. (2007). Kwestionariusz obciążeń zawodowych pedagoga (KOZP). Podręcznik. Łódź.
8. Seweryńska, A. M. (2007). Uczeń z rodziny dysfunkcyjnej, Warszawa.
9. Wallon P., Cambier A., Engelhart D. (1993). Rysunek dziecka. Warszawa.
10. Każdorazowo uaktualniana i przekazywana studentom.

Uwagi

Zmodyfikowane przez dr hab. Grażyna Gajewska, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 22-04-2022 09:28)