Celem przedmiotu jest przygotowanie studentów o specjalności edytorskiej do stosowania w praktyce redakcyjnej zasad tzw. plain language – prostego języka. Ćwiczenia mają za zadanie: zapoznanie studentów z koncepcją i zasadami użycia prostego języka we współczesnej polszczyźnie urzędowej i naukowej; zastosowanie technik upraszczania tekstów wyspecjalizowanych; przygotowanie tekstu zgodnego z założeniami prostego języka.
Wymagania wstępne
Ogólna wiedza o właściwościach stylistycznych tekstów urzędowych i naukowych.
Zakres tematyczny
Idea, definicja i założenia „prostego języka”.
Trudności językowo-stylistyczne tekstów urzędowych i naukowych.
Zasady przekształcania tekstu.
Techniki upraszczania tekstu na przykładzie opracowań urzędowych i naukowych.
Narzędzia ułatwiające opracowanie tekstu.
Metody kształcenia
ćwiczenia z tekstem, dyskusja, wypowiedź ustna
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
wykonanie bieżących zadań wskazanych przez prowadzącego zajęcia, pozytywne zaliczenie sprawdzianu i pracy kontrolnej sprawdzającej umiejętność zastosowania reguł „prostego języka”.
Literatura podstawowa
Banach M., Tekst trudny, czyli... jaki? O czynnikach wpływających na trudność tekstu, „Polonica” 2011, nr 31, s. 27-35.
Gaszyńska-Magiera M., Spójność tekstu a ocena stopnia jego trudności, „Kwartalnik Polonicum” 2010, nr 10, s. 52–59.
Piekot T., Maziarz M., Styl „plain language” i przystępność języka publicznego jako nowy kierunek w polskiej polityce językowej, [w:] Języka a Kultura, t. 24, Wrocław 2014, s. 307-324.
Piekot T., Ruch prostego języka – korzyści i zagrożenia (Standard „plain language” jako język przyjazny obywatelom), [w:] I Kongres Języka Urzędowego 30-31 października 2012 r. Kancelaria Senatu, Warszawa 2013, s. 169–197.
Piekot T., Zarzeczny G., Prosta polszczyzna, „Przegląd Uniwersytecki” 2013, z. 4, s. 26-28.
Literatura uzupełniająca
Broda B., Maziarz M., Piekot T., Radziszewski A., Trudność tekstów o funduszach europejskich w świetle miar statycznych, Rozprawy Komisji Językowej WTN, XXXVII, Wrocław 2010, s. 23-40.
Gajda S., Współczesna polszczyzna naukowa. Język czy żargon?, Opole 1990.
Gruszczyński W., Ogrodniczuk M. (red.), Jasnopis, czyli mierzenie zrozumiałości polskich tekstów użytkowych, Warszawa 2015.
Jadacka H., Dlaczego nie wszyscy mogą zrozumieć teksty prawne, [w:] A. Mróz, A. Niewiadomski, A. Pawelec (red.), Prawo, język, etyka, Warszawa 2010.
Kamińska-Szmaj I., Różnice leksykalne między stylami funkcjonalnymi polszczyzny pisanej. Analiza statystyczna na materiale słownika frekwencyjnego, Wrocław 1990.
Markowski A., Leksyka wspólna różnym odmianom polszczyzny, Warszawa 1990.
Przepiórkowski A., Bańko M., Górski R.L., Lewandowska-Tomaszczyk B. (red.), Narodowy Korpus Języka Polskiego, Warszawa 2012.
Seretny A., Wskaźnik czytelności tekstu jako pomoc w określaniu stopnia jego trudności, „LingVaria”, 2006, nr 2, s. 87-98.
Zych N., Idea plain language a teksty prawne, „Przegląd Legislacyjny” 2016, 3, s. 65-90.
Uwagi
Jest to przedmiot opcjonalny, wybierany z oferty przedmiotów do wyboru Instytutu Filologii Polskiej; przedmiot zostanie uruchomiony w zależności od potrzeb i zainteresowania w danym semestrze studiów (na podstawie deklaracji studentów/elektronicznego wyboru przedmiotów).
Zmodyfikowane przez dr Krystian Saja (ostatnia modyfikacja: 11-05-2022 14:35)
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.
