SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

PdW II: Komunikacja polityczna dawniej i dziś - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu PdW II: Komunikacja polityczna dawniej i dziś
Kod przedmiotu 15.0-WH-DiksD-KP-S17
Wydział Wydział Humanistyczny
Kierunek Dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Profil ogólnoakademicki
Rodzaj studiów drugiego stopnia z tyt. magistra
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2022/2023
Informacje o przedmiocie
Semestr 3
Liczba punktów ECTS do zdobycia 2
Typ przedmiotu obieralny
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • dr hab. Magdalena Hawrysz, prof. UZ
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Ćwiczenia 30 2 - - Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Wiedza: Zapoznanie z procesami kształtowania się, rozwoju i funkcjonowania komunikacji politycznej rozumianej jako proces kreowania, przekazywania i odbierania treści politycznych. Wykorzystanie tekstów dawnych i współczesnych pozwoli określić, w jakim stopniu dzisiejsza komunikacja polityczna korzysta z wcześniej wypracowanych wzorców.

Umiejętności: Kształcenie umiejętności oceny wiarygodności komunikacji politycznej oraz postawy krytycznej wobec komunikatów politycznych przy uwzględnieniu ich celów.

Wymagania wstępne

brak

Zakres tematyczny

  1. Uczestnicy komunikacji politycznej i rodzaje komunikowania politycznego.
  2. Komunikacja jendo- i dwukierunkowa.
  3. Rodzaje komunikatów politycznych.
  4. Typy i funkcje środków językowych oraz strategii komunikacyjnych w komunikacji politycznej.
  5. Polityczna aksjologia i językowe sposoby jej komunikowania.
  6. Ideologicznie zdeterminowane wizje świata w komunikacji politycznej.
  7. Perswazja i manipulacja w komunikacji politycznej.
  8. Koncyliacyjna i abominacyjna strategia w komunikacji politycznej, czyli kreowanie autoportretu oraz wizerunku przeciwnika politycznego.

Metody kształcenia

Dyskusja problemowa, wykład konwersatoryjny z wykorzystaniem prezentacji multimedialnej i materiałów audio-wideo, praca z teksem, praca z materiałami audiowizualnymi, 

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Obecność na zajęciach, aktywny udział w zajęciach, dłuższa wypowiedź na forum grupy, analiza tekstu z zakresu komunikacji politycznej w postaci prezentacji multimedialnej i jej przedstawienie na forum grupy.

Literatura podstawowa

Bralczyk J., O języku polskiej polityki lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, Warszawa 2003.

Dobek-Ostrowska B., Komunikowanie polityczne i publiczne, Warszawa 2007.

Fras J., Komunikacja polityczna. Wybrane zagadnienia gatunków i języka wypowiedzi, Wrocław 2005.

Głowiński M., Nowomowa po polsku, Warszawa 1991.

Język polityki – historia i współczesność, pod red. I. Kamińskiej-Szmaj, T. Piekota, M. Poprawy, Wrocław 2014.

Karwat M., O złośliwej dyskredytacji. Manipulowanie wizerunkiem przeciwnika, Warszawa 2006.

Kolczyński M., Strategie komunikowania politycznego, Katowice 2007.

Literatura uzupełniająca

Banasik A., Jak uwodzą politycy? Język marketingu politycznego w kampanii wyborczej ’97, Katowice 2002.

Dawidziak-Kładoczna M., „Cherlacy z sercem oziębłym”. O języku pism i mów Józefa Piłsudskiego, Łask 2004.

Dąbrowska A., Językowy obraz przeciwnika politycznego (na podstawie tekstów prasowych z marca 1968), [w:] Język a kultura, t. 4, Funkcje języka i wypowiedzi, pod red. J. Bartmińskiego i R. Grzegorczykowej, Wrocław 1991,  s. 115-147.

Hawrysz M., Strategie polemiczne w twórczości Marcina Czechowica, [w:] eademPolemiczna twórczość Marcina Czechowica w perspektywie genologii lingwistycznej, Zielona Góra 2012, s. 207-279.

Hess A., Społeczni uczestnicy medialnego dyskursu politycznego w Polsce. Mediatyzacja i strategie komunikacyjne, Kraków 2013.

Kamińska-Szmaj I., Komunikacja polityczna – język, styl, dyskurs, [w:] Style współczesnej polszczyzny. Przewodnik po stylistyce polskiej, Kraków 2013, s. 407-465.

Kampka A., Perswazja w języku polityki, Warszawa 2009.

Karwat M., Sztuka manipulacji politycznej, Toruń 2001.

Kasińska-Metryka A., Wizerunek kandydata na prezydenta – polityczna poprawność kontra marketingowe wyzwania. Analiza wizerunku D. Tuska i L. Kaczyńskiego na podstawie kampanii prezydenckiej w Polsce w 2005 roku, „Athenaeum” vol. 14/15 (2006), s. 157-168.

Maj E., Komunikowanie polityczne Narodowej Demokracji 1918-1939, Lublin 2010.

Media a komunikowanie polityczne, pod red. M. Sokołowskiego, Toruń 2009.

Mosiołek-Kłosińska K., Językowa prezentacja przeciwników politycznych w wypowiedziach kandydatów na prezydenta w kampanii 1995, „Poradnik Językowy” 1996, nr 1, s. 12-20.

Ożóg K., Język w służbie polityki. Językowy kształt kampanii wyborczych, Rzeszów 2004.

Rittel S. J., Komunikacja polityczna. Dyskurs polityczny. Język w przestrzeni politycznej, Kielce 2003.

Sierwierska-Chmaj A., Język polskiej polityki. Politologiczno-semantyczna analiza exposé premierów Polski w latach 1919-2004, Rzeszów 2006.

Steciąg M., Słowa-klucze i ich interpretacja w różnych politycznych orientacjach dyskursywnych (na przykładzie exposes premierów), [w:] Zielonogórskie seminaria językoznawcze 2006-2007, pod red. M. Hawrysz, Zielona Góra 2009, s.259-271.

Tyka J.M., Strategie komunikacyjne w polskim dyskursie parlamentarnym po 1989 roku, [w:] Sytuacja komunikacyjna i jej parametry. I monografia z cyklu Sytuacje - komunikacja – konteksty, pod red. G. Sawickiej, Bydgoszcz 2010, s.209-218.

Uwagi

Jest to przedmiot opcjonalny, wybierany z oferty przedmiotów do wyboru Instytutu Filologii Polskiej; przedmiot zostanie uruchomiony w zależności od potrzeb i zainteresowania w danym semestrze studiów (na podstawie deklaracji studentów/elektronicznego wyboru przedmiotów).

 


Zmodyfikowane przez dr Krystian Saja (ostatnia modyfikacja: 13-05-2022 18:58)