nabycie wiedzy dotyczącej celów, zasad i kontekstów środowiskowych badań służących diagnozie pedagogicznej osób z różnorodnymi zaburzeniami i nietypowościami rozwojowymi,
zapoznanie z wybranymi narzędziami diagnozy pedagogicznej osób z różnorodnymi zaburzeniami i nietypowościami rozwojowymi,
zdobycie podstaw umiejętności projektowania i poprawnego prowadzenia diagnozy pedagogicznej w ramach pedagogiki specjalnej.
Wymagania wstępne
Student posiada wiedzę z zakresu pedagogiki, pedagogiki specjalnej oraz diagnostyki w pedagogice, zdobytą w trakcie studiów licencjackich oraz magisterskich, jak też w trakcie aktywności profesjonalnej w zawodzie nauczycielskim.
Zakres tematyczny
Tematyka wykładów:
Poznawcze podstawy diagnozy zaburzeń i oboczności rozwojowych.
Definicje diagnozy, przedmiot diagnozy, źródła poznania diagnostycznego.
Typy diagnoz, etapy diagnozy, diagnoza pełna i niepełna.
Szczegółowe aspekty diagnozy w pedagogice specjalnej.
Specyfika diagnozy w pedagogice specjalnej na tle innych diagnoz, etapy diagnozy pedagogicznej i funkcje.
Etyczne aspekty diagnozy pedagogicznej.
Kontakt diagnostyczny: cechy kontaktu diagnostycznego, podstawowe wskaźniki prawidłowego i pozornego kontaktu diagnostycznego, techniki nawiązywania i podtrzymywania kontaktu diagnostycznego, opór w kontakcie diagnostycznym i sposoby przezwyciężania go, ze szczególnym uwzględnieniem problemów wynikających z zaburzeń i oboczności rozwojowych.
Znaczenie diagnozy poszerzonej: potrzeba znajomości funkcjonowanie rodziny, szkoły, grupy rówieśniczej w edukacji i terapii ucznia z zaburzeniami i obocznościami rozwojowymi.
Diagnoza wielospecjalistyczna: skład i zasady współpracy zespołu diagnostycznego.
Tematyka ćwiczeń:
Klasyfikacja i charakterystyka obszarów podlegających diagnozie w pedagogice specjalnej. Cele, zasady i formy diagnozowania zaburzeń sfery motorycznej.
Cele, zasady i formy diagnozowania zaburzeń sfery poznawczej.
Cele, zasady i formy diagnozowania zburzeń sfery społeczno-emocjonalnych.
Cele, zasady i formy diagnozowania oboczności i nietypowości rozwojowych.
Przekrojowa prezentacja wybranych formularzy diagnozy funkcjonalnej przeznaczonych do diagnozowania uczniów z zaburzeniami i obocznościami rozwojowymi.
Przekrojowa prezentacja wybranych formularzy diagnozy poszerzonej, dotyczącej rodziny i środowiska ucznia.
Znaczenie diagnozy dla projektowania oddziaływań terapeutycznych wobec uczniów z zaburzeniami i obocznościami rozwojowymi.
Ćwiczenie prowadzenia diagnozy na podstawie wybranych formularzy diagnostycznych.
Projekt: opracowanie formularza narzędzia diagnostycznego przeznaczonego do badania wybranego typu zaburzenia lub oboczności w rozwoju.
ćwiczenia: dyskusja, pokaz, metoda problemowa, metoda projektów, metoda działań praktycznych.
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
Wykłady:
Egzamin z problematyki wykładów (90% poprawnych odpowiedzi – ocena bdb, 75% - db, 60% - dst).
Ćwiczenia:
Średnia arytmetyczna ocen z:
aktywnego udziału w zajęciach,
pracy zaliczeniowej (projekt narzędzia diagnostycznego),
kolokwium z problematyki ćwiczeń (90% poprawnych odpowiedzi – ocena bdb, 75% - db, 60% - dst).
Ocena końcowa:
Oceną końcową z przedmiotu jest średnia arytmetyczna ocen z wykładów i ćwiczeń.
Frekwencja:
Dozwolona jest jedna nieobecność na zajęciach bez konieczności jej zaliczania. Każdą kolejną nieobecność student zobowiązany jest zaliczyć na konsultacjach (dopuszczalne jest odrobienie zajęć z inną grupą). Studenci, którzy mają przyznany IOS (udział w zajęciach 50%-60%, wywiązanie się z ustalonych indywidualnie warunków zaliczenia).
Literatura podstawowa
Jarosz E., Wysocka E., Diagnoza psychopedagogiczna: podstawowe problemy i rozwiązania, Warszawa 2008.
Jarosz E., Wybrane obszary diagnozowania pedagogicznego, Katowice 2004.
Guziuk M., M. Badania diagnostyczne w pedagogice i psychopedagogice, Warszawa 2012.
Wybrane formularze diagnozy funkcjonalnej.
Literatura uzupełniająca
Badura J., Lepalczyk I., Elementy diagnostyki pedagogicznej, Warszawa 1987.
Harlen, W. Assessment of learning, Thousand Oaks 2007
Konarzewski S., Jak uprawiać badania oświatowe: metodologia praktyczna, Warszawa 2000.
Niemierko B., Diagnostyka edukacyjna. Podręcznik akademicki, Warszawa 2009.
Uwagi
Zmodyfikowane przez dr Tomasz Fetzki (ostatnia modyfikacja: 21-04-2022 15:37)
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.