1. SylabUZ
2. Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska
3. semestr letni 2016/2017
4. Architektura krajobrazu - drugiego stopnia z tyt. magistra inżyniera
5. Rewitalizacja krajobrazów zdegradowanych

Wygeneruj PDF dla tej strony

Rewitalizacja krajobrazów zdegradowanych - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

W ramach przedmiotu student zapoznawany jest ze specyfiką zagospodarowania docelowego niestabilnych przyrodniczo i geotechnicznie terenów po zakończonej rekultywacji.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

Formalne: zaliczenie przedmiotów: Ochrona, degradacja i rekultywacja krajobrazu lub innych związanych z technologią, techniką rekultywacyjną oraz planowaniem i projektowaniem działań rekultywacyjnych, Fitosocjologia, Biologia roślin, Gleboznawstwo, Fizjografia, Szata roślinna.

Nieformalne: umiejętność projektowania i kalkulacji rzeczowo-materiałowej na poziomie inżynierskim

Zakres tematyczny

Program wykładów:

Wady młodych, niestabilnych siedlisk antropogenicznych: tereny miejskie, przemysłowe, komunikacyjne, składowiskowe, pokopalniane, porolne i poleśne. Korekta rekultywacji w czasie zagospodarowywania terenów i po wprowadzeniu użytkowania docelowego. Budowa nowej i odtwarzanie infrastruktury technicznej. Agrotechniczne przygotowanie terenów do zabudowy biologicznej w zależności od kierunku rekultywacji. Techniki siewu i sadzenia roślin. Ochrona roślin, nawadnianie, nawożenie, uprawa mechaniczna, cięcie drzew i krzewów, jako podstawowe zabiegi pielęgnacyjne. Wpływ biologicznej rekultywacji na kierunek i tempo procesów glebotwórczych. Monitoring porekultywacyjny. Koszty utrzymania terenów o niestabilnych warunkach siedliskowych.

Program ćwiczeń:

Przygotowanie dokumentacji projektowej przedsięwzięcia z zakresu zagospodarowania docelowego terenu po zakończonej rekultywacji, z założeniem zróżnicowanej funkcjonalności, w tym multifunkcjonalności terenu.

Metody kształcenia

• metody podające: wykład informacyjny z wykorzystaniem technik multimedialnych; wykład problemowy; wykład konwersatoryjny
• metody poszukujące: projektowa; problemowe: giełda pomysłów w ocenie przyczyn i skutków zjawisk przestrzennych; sytuacyjna: analizowanie przez grupy studentów rzeczywistych sytuacji przestrzennych; ćwiczeniowo-praktyczne: studium przykładowe

Ocena końcowa jest średnią ważoną ocen wszystkich elementów składowych kształcenia (uwzględniającą jako wagę liczbę godzin w poszczególnych elementach).

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

• zaliczenie pisemne z treści wykładowych – obejmuje część testową (test wielokrotnego wyboru) oraz 2-3 pytania otwarte. Całość kolokwium jest punktowana w skali 50-punktowej, z czego 20 pkt. można otrzymać za część testową i 30 pkt. za część otwartą. Student otrzymuje ocenę odpowiednio do uzyskanej sumy punktów: 5,0 – 45-50 pkt. / 4,5 – 40-44 pkt. / 4,0 – 35-39 pkt. / 3,5 – 34-30 pkt. / 3,0 – 25-29 pkt.
• sprawdzanie obecności na zajęciach

Ocena końcowa jest średnią ważoną ocen wszystkich elementów składowych kształcenia (uwzględniającą jako wagę liczbę godzin w poszczególnych elementach).

Literatura podstawowa

1. Greinert A., Greinert H., Ochrona i rekultywacja środowiska glebowego; Wydawnictwo Politechniki Zielonogórskiej, Zielona Góra 1999
2. Greinert H., Drab M., Greinert A., Studia nad efektywnością leśnej rekultywacji zwałowisk fitotoksycznie kwaśnych piasków mioceńskich po byłej kopalni węgla brunatnego w Łęknicy. Oficyna Wydaw. Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2009
3. Drab M., Efekty biologicznej rekultywacji byłego złoża kruszywa budowlanego "Dobroszów Wielki" w województwie lubuskim. Redakcja Wydawnictw Naukowo-Technicznych, Zielona Góra 2002
4. Kabata-Pendias A. (red.), Podstawy oceny chemicznego zanieczyszczenia gleb. Metale ciężkie, siarka i WWA. Biblioteka Monitoringu Środowiska. PIOŚ, IUNG. Warszawa 1995
5. Baran St., Turski R., Degradacja, ochrona i rekultywacja gleb. Wyd. AR w Lublinie; 1996
6. Maciak F., Ochrona i rekultywacja środowiska. Wyd. SGGW; Warszawa 1996
7. Siuta J. (red.), Ochrona i rekultywacja gleb. PWRiL Warszawa 1978

Literatura uzupełniająca

Uwagi

Brak

Zmodyfikowane przez dr hab. inż. Andrzej Greinert, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 30-08-2016 16:54)