SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Stres, sytuacje trudne i wypalenie zawodowe |
Kod przedmiotu | 14.4-WP-PSChM-SStiWZ-W-S14_pNadGenFWT0D |
Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
Kierunek | Psychologia / Psychologia edukacyjna i wychowawcza |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | jednolite magisterskie |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2016/2017 |
Semestr | 6 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 4 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Wykład | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Egzamin |
Ćwiczenia | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Zaliczenie na ocenę |
Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z wiodącymi teoretycznych koncepcjami stresu i jego źródłami. Rozszerzona zostanie wiedza o psychospołecznych moderatorach/mediatorach stresu. Ponadto studenci zapoznają się z różnymi strategiami radzenia sobie ze stresem – zarówno skutecznymi, jak i nieskutecznymi, a także możliwościami kształtowania umiejętności praktycznego korzystania z wiedzy psychologicznej w celu przezwyciężenia objawów stresu i wypalenia zawodowego.
Wiedza z zakresu psychologii ogólnej i rozwojowej
Pojęcie i klasyfikacja sytuacji trudnych, czynniki kształtujące zachowania jednostki w sytuacjach trudnych. Stres i reakcje na stres - wprowadzenie do problematyki. Sytuacje stresowe jako rodzaj sytuacji ekstremalnych, strategie radzenia sobie ze stresem: fizjologiczne i psychologiczne efekty stresu. Salutogenetyczne i patologiczne ujęcie stresu, stres jako czynnik motywacyjny, zagrożenie związane z długotrwałym przeżywaniem stresu. Stres zawodowy i wypalenie psychiczne w środowisku pracy Pojęcie syndromu wypalenia zawodowego, modele teoretyczne. Powstawanie syndromu: fazy, objawy. Źródła syndromu wypalenia: psychiczne i środowiskowe. Konsekwencje syndromu wypalenia: zdrowotne i psychologiczne. Profilaktyka syndromu wypalenia zawodowego. Teoria zasobów. Odporność psychiczna, pomiar odporności. Metody diagnozowania podatności na syndrom wypalenia: kwestionariusze MBI oraz AVEM.
Wykład konwencjonalny, wykład konwersatoryjny, burza mózgów, prezentacje multimedialne, dyskusja, metoda przypadków, praca z dokumentem źródłowym, praca w grupach
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Wykład: Egzamin pisemny - test na ocenę zawierający pytania zamknięte jednokrotnego wyboru z treści omawianych na wykładach.
Ćwiczenia: Zaliczenie z oceną – ocena końcowa na podstawie punktów cząstkowych uzyskanych w wyniku indywidualnej aktywności studenta (student za jednorazową aktywność może uzyskać 0,1p. do 0,2p.), jak również, na podstawie aktywnego uczestnictwa studenta w pracy zespołowej (student za jednorazową aktywność może uzyskać 0,1p.),a także z wystąpienia autoprezentacyjnego, ocenianego w skali 0,1 do 0,4 (w zależności od stopnia atrakcyjności wystąpienia mierzonego oceną opartą na wcześniej podanych kryteriach poprawnego wystąpienia publicznego. Podstawę oceny stanowi ocena punktowa wynikająca ze sprawdzenia poziomu wiedzy teoretycznej studenta (pytania zostają sformułowane w oparciu o zagadnienia omawiane na ćwiczeniach) - ustalona zostaje wartość punktów, którą student musi zdobyć w celu otrzymania oceny pozytywnej z testu – student powinien zdobyć minimum 56% punktów (progi ocen punktowych z testu (56-60% 3,0; 61-65% 3,25; 66-70% 3,5; 71-75% 3,75; 76-80% 4,0; 81-85% 4,25; 86-90% 4,5; 91-95% 4,75; 96-100% 5,0;). Studentowi po pozytywnym zaliczeniu testu do oceny końcowej doliczane są punkty z aktywności i wystąpienia. Suma punktów z testu oraz aktywności stanowi ocenę końcową z przedmiotu (bardzo dobry 5,0 – 4,65; dobry plus 4,64 – 4,25; dobry 4,24 – 3,75, dostateczny plus 3,74 – 3,35; dostateczny 3,34 – 3,0).
Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest pozytywna ocena z ćwiczeń.
Na ocenę końcową z przedmiotu składa się średnia ocen z ćwiczeń i egzaminu. Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest pozytywna ocena z ćwiczeń i wykładów
Hobfoll, S.E., Stres, kultura i społeczność. Psychologia i filozofia stresu. Gdańsk 2006.
Maslach, C., Wypalenie – w perspektywie wielowymiarowej. W: Sęk, H., Wypalenie zawodowe. Przyczyny. Mechanizmy. Zapobieganie. Warszawa 2000.
Sęk, H. i Cieślak, R., Wsparcie społeczne – sposoby definiowania, rodzaje i źródła wsparcia, wybrane koncepcje teoretyczne. W: Sęk, H. i Cieślak, R. (red.). Wsparcie społeczne, stres i zdrowie, Warszawa 2006.
Terelak, J., Człowiek i stres. Bydgoszcz-Warszawa 2008.
Terelak, J.F. Psychologia stresu. Warszawa: Branta, 2001.
Ronginska, T. ,Gaida, W. Strategie radzenia sobie z obciążeniem psychicznym w pracy zawodowej. Zielona Góra,2001.
Burisch, M. Das Burnout-Syndrom - Theorie der inneren Erschöpfung, Berlin, Heidelberg: Springer, 1989.
Pines, A.M., Wypalenie – w perspektywie egzystencjalnej. W: Sęk, H., Wypalenie zawodowe. Przyczyny. Mechanizmy. Zapobieganie. Warszawa 2000.
Fengler, J. (2000), Pomaganie męczy. Wypalenie w pracy zawodowej, Gdańsk, GWP.
Wrześniewski, K. (1993), Styl życia a zdrowie: wzór zachowania A, Warszawa.
Zmodyfikowane przez dr hab. Iwona Grzegorzewska, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 16-07-2016 23:30)