Student zdobywa wiedzę z zakresu teorii i historii retoryki, ćwiczy umiejętność wygłaszania mów o charakterze perswazyjnym.
Wymagania wstępne
brak
Zakres tematyczny
Antyczne tradycje retoryczne (wybór).
Retoryka w Polsce jako dziedzina praktyczna i nauka (wybór).
Klasyczny podział mowy na części - inwencja, kompozycja, elokucja, pamięć i wygłoszenie.
Struktura (kompozycja) przemówienia: konwencjonalne układy wypowiedzi a ich siła perswazyjna.
Argumentacja w przekonywaniu i sporze (konsensus i agon).
Argumenty rzeczowe i artystyczne (logiczne i emogjonalne).
Środki elokucyjne (figury myśli, figury słów, tropy).
Stosowność tematu, stylu i gatunku.
Period retoryczny, sposoby opanowania tekstu.
Metody kształcenia
polimetody (m.in. wykład, heureza, referat, analiza tekstu, tworzenie tekstu, praca w grupach, prezentacja multimedialna)
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
aktywny udział w zajęciach (zwłaszcza ćwiczeniach praktycznych), sprawdzian z wiedzy, przygotowanie projektu końcowego – przemówienia na zadany temat i o określonym charakterze (mowa okolicznościowa, doradcza, sądowa).
Literatura podstawowa
Ćwiczenia z retoryki, red. M. Barłowska, A. Budzyńska-Daca, M. Załęska, Warszawa 2010.
Korolko M., Sztuka retoryki: przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1990.
Lichański J., Co to jest retoryka?, Kraków 1996.
Perelman Ch., Imperium retoryki: retoryka i argumentacja, Warszawa 2002.
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.