SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Analiza dyskursu publicznego - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Analiza dyskursu publicznego
Kod przedmiotu 09.3-WH-DiksD-ADP-S17
Wydział Wydział Humanistyczny
Kierunek Dziennikarstwo i komunikacja społeczna
Profil ogólnoakademicki
Rodzaj studiów drugiego stopnia z tyt. magistra
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2017/2018
Informacje o przedmiocie
Semestr 1
Liczba punktów ECTS do zdobycia 6
Typ przedmiotu obowiązkowy
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • dr hab. Magdalena Steciąg, prof. UZ
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Ćwiczenia 30 2 - - Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Wiedza: zapoznanie studenta z teorią dyskursu i metodologią jego analizy (ze szczególnym uwzględnieniem lingwistycznej analizy dyskursu), przedstawienie najważniejszych uwarunkowań, mechanizmów, strategii, a także problemów współczesnej debaty publicznej oraz możliwości ich rozwiązywania na gruncie dyskursu.

Umiejętności: podnoszenie świadomości językowej, rozwijanie kompetencji dyskursywnej, czyli umiejętności posługiwania się językiem jako wyrazicielem i kreatorem postaw, dostrzegania, tworzenia i rozumienia wypowiedzi o różnym zabarwieniu ideologicznym.

Kompetencje: uwrażliwienie studenta na problem poprawności politycznej w języku i poszanowania wielości postaw dyskursywnych, znaczenia etyki słowa w dyskursie publicznym jako warunku jakość życia społecznego.

Wymagania wstępne

brak

Zakres tematyczny

Co to jest dyskurs – przedmiot analizy dyskursu. Kształt zmediatyzowanej debaty publicznej a wielość dyskursów i konkurencja o hegemonię w wyrażaniu rzeczywistości społecznej. Zaburzenia dyskursu – bariery i pomosty w debacie publicznej. Kompetencja tekstualna, gatunkowa, dyskursywna jako warunek efektywnego udziału w dyskursie publicznym. Uczestnicy dyskursu: podmioty, tożsamości i role społeczne. Ramowanie dyskursu – ramy interpretacyjne i scenariusze komunikacyjne w dyskursie publicznym. Między dyskursami – łańcuchy intertekstualne i gatunkowe w debacie publicznej.

Metody kształcenia

Metody: wykład problemowy, dyskusja, studia przypadków.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Obserwacja podczas zajęć / ocena aktywności w dyskusji, ocena umiejętności krytycznej analizy tekstów źródłowych, prezentacja „studium przypadku” – analizy dyskursu na aktualny temat w debacie publicznej, praca pisemna.

Literatura podstawowa

  1. Bralczyk J., O języku polskiej polityki lat 80. i 90., Warszawa 2003.
  2. Czyżewski M., Kowalski S., Piotrowski A., Rytualny chaos. Studium dyskursu publicznego, Kraków 1997 (lub 2010).
  3. Głowiński M., Retoryka nienawiści, "Nauka", nr 2/2007.
  4. Język IV Rzeczypospolitej, red. M. czerwiński, P. Nowak, R. Przybylska, Lublin 2010.
  5. Kloch Z., Odmiany dyskursu. Semiotyka życia publicznego w Polsce po 1989 roku, Wrocław 2006.
  6. Postman N., Zabawić się na śmierć. Dyskurs publiczny w epoce show-biznesu, Warszawa 2002.
  7. Steciąg M., Naturalizacja - ideologia - dialektyka, czyli co ujawnia krytyczna analiza dyskursu, w: Komunikacyjne aspekty badania języka, red. M. Hawrysz, M. Uździcka, Zielona Góra 2013.

Literatura uzupełniająca

  1. Bariery i pomosty w komunikacji językowej Polaków, red. J. Bartmiński, U. Majer-Baranowska, Lublin 2005.
  2. Bobrowska E., Obrazowanie społeczeństwa w mediach, Kraków 2007.
  3. Fairclough N., Language and Power, London – New York 1989.
  4. Jak analizować dyskurs? Perspektywy dydaktyczne, red. W. Czachur, A. Kulczyńska, Ł. Kumięga, Kraków 2016.
  5. Kamińska-Szmaj I., Słowa na wolności, Wrocław 2001.
  6. Krytyczna analiza dyskursu. Interdyscyplinarne podejście do komunikacji społecznej, red. A. Duszak, N. Fairclogh, Kraków 2008.
  7. Steciąg M. Dyskurs ekologiczny w debacie publicznej, Zielona Góra 2012.

Uwagi

Przewidziano także „lżejszą” formę zaliczenia końcowego tego przedmiotu, tj. zamiast złożenia pracy pisemnej – „zwykłe” zaliczenie na ocenę, niżej punktowane; w przypadku wyboru zaliczenia na ocenę obowiązuje sylabus przedmiotu uwzględniający ten fakt (dostępny w systemie).


Zmodyfikowane przez dr hab. Piotr Kładoczny (ostatnia modyfikacja: 05-04-2017 14:18)