SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Komunikowanie polityczne - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Komunikowanie polityczne
Kod przedmiotu 14.1-WH-PD-KPO 2-Ć-S14_pNadGen02MG1
Wydział Wydział Humanistyczny
Kierunek Politologia.
Profil ogólnoakademicki
Rodzaj studiów drugiego stopnia z tyt. magistra
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2017/2018
Informacje o przedmiocie
Semestr 2
Liczba punktów ECTS do zdobycia 4
Typ przedmiotu obowiązkowy
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • dr Piotr Łukomski
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Ćwiczenia 30 2 - - Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Przedmiot ma za zadanie ukazać procesy komunikacyjne w sferze publicznej jako czynnik kształtujący w sposób istotny politykę rozumianą jako gra formułowanych publicznie interesów grup społecznych i partii politycznych, a w konsekwencji rolę mediów kształtowaniu tejże polityki. 

Wymagania wstępne

Brak

Zakres tematyczny

  1. Sposoby komunikowania się w społeczeństwach a systemy polityczne.
  2. Struktura komunikacji masowej. Struktury społeczne jako struktury komunikacyjne.
  3. Powstanie społeczeństwa masowego a rozwój prasy, telewizji i internetu.
  4. Systemy demokratyczne a kształt sfery publicznej. Czy medium to informacja?
  5. Wolność słowa jako fundament wolności obywatelskich.
  6. Konieczność publicznej debaty czyli skąd wziąć rozumnego obywatela.
  7. Pojęcie i istota opinii publicznej. Procesy kształtowania opinii publicznej.
  8. Opinia osobista i tworzenie opinii publicznej. Opinia publiczna i demagogia.
  9. Rola środków masowego przekazu w funkcjonowaniu opinii publicznej.
  10. Demokracja widzów: rola telewizji w stworzeniu homo videns.
  11. Sieć i pojawienie się nowego ludu we współczesnej demokracji.
  12. Socjalizacja poprzez media i jej konsekwencje. Dziennikarze w roli autorytetów poznawczych.
  13. Mediokracja czyli rządy kogo? Problem i jego możliwe rozwiązania.
  14. Rozproszenie władzy politycznej i jego konsekwencje dla państwa.

Metody kształcenia

Praca z tekstem w grupie; samodzielna praca z tekstem; debata problemowa, prezentacje grupowe; praca semestralna

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Zaliczenie kolokwium ustnego, tj. prawidłowa odpowiedź na 3 pytania (30% wartości oceny); przygotowanie pracy semestralnej (30%); aktywność na zajęciach (40%) 

Literatura podstawowa

  1. B. Dobek-Ostrowska, Komunikowanie polityczne i publiczne, Warszawa 2011,
  2. M. Nieć, Komunikowanie polityczne w społeczeństwach przedmasowych, Wolters Kluwer Polska, 2011,
  3. Studia empiryczne nad komunikowaniem politycznym w Polsce, red. B. Dobek-Ostrowska, K. Majdecka, Wrocław 2011, Wyd. UWr,
  4. T. Goban-Klas, Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i internetu, Warszawa 2009, PWN,
  5. D.R. Kinder, Komunikacja i polityka w epoce informacji, w:  Psychologia polityczna, red. D.O. Sears, L. Huddy, R. Jervis, Kraków 2008, ,
  6. Ch. S. Taber, Przetwarzanie informacji a opinia publiczna, w: j.w.,
  7. K.M. McGraw, Wizerunki polityczne: tworzenie i sterowanie, w: j.w.,
  8. J. Habermas, Strukturalne przeobrażenia sfery publicznej, Warszawa 2007,
  9. G. Sartori, Homo videns. Telewizja i postmyślenie, Warszawa 2007,
  10. M. Castells, Społeczeństwo sieci, Warszawa 2007,
  11. S. J. Baran, D.K. Davis, Teorie komunikowania masowego, Kraków 2007,
  12. W. Schulz, Komunikacja polityczna, Kraków 2006,
  13. J. Street, Mass media, polityka i demokracja, Kraków 2006,
  14. J. Baudrillard, Społeczeństwo konsumpcyjne, cz. III Środki masowego przekazu, seks i czas wolny, Warszawa 2006,
  15. J. Baudrillard, Wojny w Zatoce nie było, Warszawa 2006,
  16. M. Karwat, O demagogii, Warszawa 2006,
  17. P. Bourdieu, Dystynkcja. Społeczna krytyka władzy sądzenia, Warszawa 2005, rozdz. VIII Kultura i polityka,
  18. M. McLuhan, Zrozumieć media: przedłużenia człowieka, Warszawa 2004,
  19. E. Bendyk, Antymatrix: człowiek w labiryncie sieci, W.A.B 2004,
  20. R. Nisbet, Przesądy, Warszawa 1998, tam hasło Opinia społeczna,Podobnie postępuj w przypadku kolejnych pozycji bibliograficznych literatury podstawowej wciskając [Enter]. Pamiętaj o kolejności: autor, tytuł, wydawnictwo, miejsce, rok wydania! Przed wciśnięciem [Enter] skasuj ukryty tekst: „Podobnie …”.

Literatura uzupełniająca

  1. The Sourcebook for political Communication Research. Methods, Measures, and analytical Techniques, ed. E. P. Bucy, R. L. Holbert, N. York and London 2011, Routledge,
  2. W. Cwalina, A. Falkowski, Marketing polityczny, Gdańsk 2011, GWP,
  3. J. B. Thomson, Skandal polityczny. Władza i jawność w epoce medialnej, Warszawa 2010,
  4. A. Levin, The Cost of free Speech. Pornography, Hate speech, and their Challenge to Liberalism, Palgrave Macmillan 2010,
  5. T. Płudowski, Komunikacja polityczna w amerykańskich kampaniach wyborczych, Warszawa 2008,
  6. M. Golka, Bariery w komunikowaniu i społeczeństwo (dez)informacyjne, Warszawa 2008,
  7. M. Karwat, Teoria prowokacji, warszawa 2008,
  8. W. Jabłoński, Kreowanie informacji. Media relations, Warszawa 2007,
  9. Kolczyński M., Mazur M.: Wojna na wrażenia. Strategie polityczne i telewizja
  10. w kampaniach wyborczych w 2005 r. w Polsce. Warszawa 2007, Wyd. Sejmowe,
  11. R. Huckfeldt, P.E. Johnson, J. Sprague, Political Disagreement. The Survival of Diverse Opinions within Communication Networks, Cambridge UP 2004,
  12. K. Bachmann, Konwent o przyszłości Europy,  Wrocław : "Atut", 2004,
  13. M. Haase, System demokratyczny i mediatyzacja polityki, w: Dobek-Ostrowska B. (red.): Media masowe w systemach demokratycznych. Teoretyczne problemy i praktyczny wymiar komunikowania politycznego. Wrocław 2003,
  14. J. Lewis, Constructing Public Opinion. How Political Elites Do What They Like and Why We Seem to Go Along with It, Columbia UP, New York 2001,
  15. Karwat M.: Charyzma i pseudocharyzma. W: Bodio T. (red.): Przywództwo polityczne. „Studia Politologiczne”. Vol. 5. Warszawa 2001,
  16. B. Dobek-Ostrowska, J. Fras, B. Ociepka, Teoria i praktyka propagandy, Wyd. UWr 1997.

 

Uwagi

Brak


Zmodyfikowane przez dr hab. Łukasz Młyńczyk, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 07-05-2017 14:05)