Zapoznanie studentów z zagadnieniami sterowania dyskretnego, w których algorytm sterowania zapisany jest w postaci modelu sekwencyjnego (FSM), współbieżnego (sieci Petriego, SFC) i hierarchicznego (maszyna stanów UML).
Wykształcenie umiejętności modelowania układów sterowania i ich formalnej weryfikacji.
Wymagania wstępne
Podstawy systemów dyskretnych
Architektura systemów komputerowych
Zakres tematyczny
Formalna specyfikacja procesów dyskretnych na poziomie behawioralnym: sieci działań, hierarchiczna mapa stanów (statechart, maszyna stanów UML), hierarchiczne sieci Petriego.
Modularna specyfikacja behawioralna programów sterowania logicznego z wykorzystaniem hierarchicznych sieci SFC i sieci Petriego: sieci SFC, relacje między siecią SFC a siecią Petriego, projektowanie modularne, rdzenie projektowe. Rola specyfikacji formalnej w programowaniu sterowników przemysłowych PLC.
UML jako narzędzie specyfikacji systemów reaktywnych. Diagram maszyny stanów. Diagram aktywności. Przypadki użycia. Rola UML w dokumentowaniu i syntezie oprogramowania dla cyfrowych mikrosystemów wbudowanych.
Weryfikacja formalna: zastosowanie teorii sieci Petriego. Metody SAT, wykorzystanie systemów wnioskujących.
Programowa lub strukturalna realizacja sterowników logicznych: programowanie sterowników PLC zgodnie z normą IEC1131 na podstawie specyfikacji behawioralnej. Synteza strukturalna sterowników wbudowanych metodami formalnymi na podstawie specyfikacji behawioralnej. Rola języka SystemC oraz języków opisu sprzętu VHDL i Verilog w syntezie systemowej.
Specyfikacja i modelowanie algorytmów sterowania binarnego na poziomie systemowym z wykorzystaniem UML i profesjonalnego oprogramowania do komputerowego projektowania mikrosystemów cyfrowych.
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
Wykład: warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu przeprowadzonego w formie pisemnej lub ustnej. Laboratorium: warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium. Składowe oceny końcowej: wykład: 50% + laboratorium: 50%
Literatura podstawowa
Adamski M., Chodań M.: Modelowanie układów sterowania dyskretnego z wykorzystaniem sieci SFC, Wyd. Politechniki Zielonogórskiej, Zielona Góra, 2000.
Dąbrowski W., Stasiak A., Wolski M.: Modelowanie systemów informatycznych w języku UML 2.1, PWN, Warszawa, 2007.
Adamski M., Karatkevich A., Węgrzyn M.: Design of Embedded Control Systems, Springer (USA), New York, 2005.
Żurawski R.(Ed.): Embedded Systems Handbook, CRC, Boca Raton, 2006.
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.