1. SylabUZ
2. Wydział Humanistyczny
3. semestr zimowy 2017/2018
4. Literaturoznawstwo - trzeciego stopnia z tyt. doktora
5. Konwersatoria tematyczne II

Wygeneruj PDF dla tej strony

Konwersatoria tematyczne II - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

1.Nadrzednym celem jest zaprezentowanie głównych motywów oraz przeobrażeń gatunku;

2.Pogłębienie umiejętności analityczno-interpretacyjnych na przykładzie wybranych utworów z kanonu polskiej powieści kryminalnej;

3. Zaznajomienie z zasadami budowy fikcji kryminalnych określających ten gatunek;

4. Uwzględnienie różnych obiegów: kultury wysokiej i popularnej;

5. Kreacja bohatera oraz model i typy intrygi;

6. Struktura powieści kryminalnej;

7. Powieść kryminalna. Różne konteksty.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

brak

Zakres tematyczny

Przedmiot obejmuje wybrane teksty XIX i XX wieku polskiej literatury kryminalnej (powieść, nowela, opowiadanie, reportaż). 

Metody kształcenia

Dyskusja seminaryjna, klasyczna metoda problemowa

 

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Uczestnictwo w dyskusjach, a także kreatywny i twórczy udział w pracach analitycznych grupy. Egzamin.

Literatura podstawowa

1.        S. Baczyński, Powieść kryminalna, Warszawa 1932;

2.        J. Siewierski, Powieść kryminalna, Warszawa 1979;

3.        T. Cieślikowska, Struktura powieści kryminalnej wobec współczesnego pisarstwa eksperymentalnego, [w:] O współczesnej kulturze literackiej, pod red. S. Żółkiewskiego, M. Hopfinger, Wrocław 1973, s.331-347;

4.        S. Zizek, Logika powieści detektywistycznej, „Pamiętnik Literacki” LXXXI 1990, z.3, s.253-283;

5.        R. Caillois, Powieść kryminalna, czyli jak intelekt opuszcza świat, aby oddać się li tylko grze, i jak społeczeństwo wprowadza z powrotem swe problemy w igraszki umysłu, [w:] tegoż, Odpowiedzialność i styl. Eseje, przeł. J. Błoński, Warszawa 1967, s.167-209;

6.        S. Barańczak, Poetyka polskiej powieści kryminalnej, „Teksty Drugie” 1973, nr 6;

7.        J. Dunin, Papierowy bandyta. Powieść kramarska i brukowa w Polsce, Łódź 1974;

8.        J. Jastrzębski, czas relaksu. O literaturze masowej i jej okolicach, Wrocław 1982;

9.        V. Wróblewska, Tendencje rozwojowe polskiej literatury kryminalnej po 1989 roku, Literatura i kultura Popularna, t.XVII„Acta Universitatis Wratislaviensis” , Wrocław 2011, s.127-145;

10.     P. Matt, Intryga. Teoria i praktyka podstępu w literaturze, tłum. I. Sellmer, A. Żychliński, Warszawa 2009;

11.     J. Dąbała, tajemnica i suspens. Wokół głównych problemów creative writing, Lublin 2004;

12.     T. Cegielski, Detektyw w krainie cudów. Powieść kryminalna i narodziny nowoczesności 1841-1941, Warszawa 2015.

Literatura uzupełniająca

 

1. 1.        J. G. Cawelti, Koncepcja schematu w badaniach literatury popularnej, przeł. P. Kowalski, „Literatura Ludowa” 1973, z.6, s.44-52;

   2.        Kryminał. Między tradycją a nowatorstwem, „Scripta Humana”, pod red. M. Ruszczyńskiej, D. Kulczyckiej, W. Brylli, E. Gazdeckiej, t.5, Zielona Góra 2016;

   3.        Słownik Literatury Popularnej, pod red. T. Żabskiego, Wrocław 1997;

   4.        U. Ecco, Superman w literaturze masowej. Powieść popularna: Między retoryką a ideologią przeł. J. Ugniewska, Warszawa 1996;

   5.        M. Czubaj, Etnolog w mieście grzechu. Powieść kryminalna jako świadectwo antropologiczne, Gdańsk 2010;

   6.        M. Kraska, Prosta sztuka zabijania. Figury czytania kryminału, Gdańsk 2013;

   7.        S. Milewski, Zaczęło się od Pitavala, „Palestra” 2011, nr 7-8, s.203-213.

 

Uwagi

Historia fikcji kryminalnych w literaturze polskiej

Zmodyfikowane przez prof. zw. dr hab. Małgorzata Mikołajczak (ostatnia modyfikacja: 20-09-2017 21:15)