SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Filozofia nauki |
Kod przedmiotu | 08.1-WH-FN-FNA-S16 |
Wydział | Wydział Humanistyczny |
Kierunek | Filozofia |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. licencjata |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2018/2019 |
Semestr | 4 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 4 |
Występuje w specjalnościach | Filozofia a nauka |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Wykład | 30 | 2 | - | - | Egzamin |
Ćwiczenia | 30 | 2 | - | - | Zaliczenie |
Student poznaje najbardziej podstawowe problemy filozofii nauki
ontologia i epistemologia
wiedza naukowa a wiedza potoczna
rodzaje twierdzeń naukowych
- zdania jednostkowe (fakty) – problem uteoretyzowania faktów
- zdania ogólne (prawa) – uniwersalność praw, konieczność praw
- systemy twierdzeń (teorie)
- - - struktura teorii (rachunek abstrakcyjny, reguły korespondencji, modele teorii)
- - - spór o status poznawczy teorii (realizm vs. instrumentalizm)
kryteria demarkacji nauki od nienauki
- empiryczna weryfikowalność
- empiryczna konfirmowalność
- empiryczna falsyfikowalność
modele wyjaśniania naukowego
- nomologiczno-dedukcyjny
- indukcyjno-statystyczny
- genetyczny
- - - funkcjonalny (teleologiczny)
- - - inne (holistyczny, pragmatyczny itp.)
klasyfikacja nauk
wykład
ćwiczenia
indywidualna rozmowa na konsultacjach oceniająca pracę pisemną
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
zaliczenie ćwiczeń - esej (ok. 5 stron) na wybrany temat
egzamin testowy
1. Ernest Nagel, Nauka i zdrowy rozsądek, w: tenże, Struktura nauki, PWN, Warszawa 1970, s. 11-22.
2. Stefan Amsterdamski, Kłopoty z kryterium demarkacji, w: tenże, Między doświadczeniem a metafizyką, Książka i Wiedza, Warszawa 1973, s. 40-72.
3. Jerzy Giedymin, O teoretycznym sensie tzw. terminów i zdań obserwacyjnych, w: Teoria i doświadczenie, PWN, Warszawa 1966, s. 91-109.
4. Ernest Nagel, Typy wyjaśnień naukowych, w: tenże, Struktura nauki, PWN, Warszawa 1970, s. 23-33.
5. Paul K. Feyerabend, Wyjaśnianie, redukcja i empiryzm, w: tenże, Jak być dobrym empirystą?, PWN, Warszawa 1979, s. 62-151.
6. Ernest Nagel, Status poznawczy teorii, w: tenże, Struktura nauki, PWN, Warszawa 1970, s. 102-141.
7. Ernest Nagel, Redukcja teorii, w: tenże, Struktura nauki, PWN, Warszawa 1970, s. 294-343.
8. Elżbieta Pietruska-Madej, Anomalie i ich rola w rozwoju nauki, w: Władysław Krajewski, Elżbieta Pietruska-Madej i Jan M. Żytkow (red.), Relacje między teoriami a rozwój nauki, Ossolineum, Wrocław 1978, s. 47-64.
9. Władysław Krajewski, Różne relacje między teoriami i problem niewspółmierności, w: j.w., s. 65-80.
10. Thomas S. Kuhn, Postscriptum (1969), w: tenże, Struktura rewolucji naukowych, Aletheia, Warszawa 2001, s. 301-360.
Rudolf Carnap, Filozofia jako analiza języka nauki, PWN, Warszawa 1969.
Karl R. Popper, Logika odkrycia naukowego, PWN, Warszawa 1977.
Karl R. Popper, Droga do wiedzy. Domysły i refutacje, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999.
Jan Such, Problemy weryfikacji wedzy, PWN, Warszawa 1975.
Zmodyfikowane przez dr Dariusz Sagan (ostatnia modyfikacja: 31-05-2018 00:43)