Zasadniczym celem zajęć jest uzyskanie przez studentów wiedzy z określonej dziedziny językoznawstwa – onomastyki, a także sposobów jej funkcjonowania w mediach. Rozważania teoretyczne zostaną wzbogacone analizami różnego typu onimów (np. antroponimów, toponimów, chrematonimów).
Wymagania wstępne
brak
Zakres tematyczny
Wprowadzenie do onomastyki (historia i stan dzisiejszy onomastyki w Polsce; zapoznanie z podstawową terminologią, np. onomastyka, toponimia, antroponimia, chrematonimia, medioonomastyka; wyrazy pospolite a nazwy własne). Funkcjonowanie nazw własnych w mediach (np. antroponimia internetowa). Problemy poprawności nazw (zasady odmiany i pisowni wybranych typów nazw własnych; polityka nazewnicza).
Metody kształcenia
Polimetody, w tym przede wszystkim dyskusja, analiza przypadku.
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
Aktywny udział w zajęciach.
Prezentacja.
Literatura podstawowa
Górnowicz H., Wstęp do onomastyki, Gdańsk 1988.
Jakus-Borkowa E., Nazewnictwo polskie, Opole 1987.
Polskie nazwy własne. Encyklopedia, pod red. E. Rzetelskiej-Feleszko, Warszawa-Kraków 1998.
Rutkowski M., Medioonomastyka w ramach mediolingwistyki, „Prace Językoznawcze” 18/3, 2016, s. 171–180,
Rzetelska-Feleszko E., Polska terminologia onomastyczna. Problematyka, „Zeszyty Naukowe UG, Prace Językoznawcze” 17-18, s. 217-222.
Skowronek B., Mediolingwistyka. Wprowadzenie, Kraków 2013.
Skowronek K., Rutkowski M., Media i nazwy. Z zagadnień onomastyki medialnej, Kraków 2004.
Literatura uzupełniająca
Afeltowicz B., Sposoby użycia nazw toponimicznych w tekstach prasowych, [w:] OKO XVIII/2, 2015, s. 295–306.
Chyrzyński T., Tendencje w tworzeniu pseudonimów internetowych przez użytkowników polsko- i angielskojęzycznych – analiza porównawcza, „Poradnik Językowy” 2010, z. 3, s. 81-96.
Idzo M., Ekspresywizacja nazw własnych we współczesnych mediach polskich, [w:] „LingVaria”, półrocznik Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, R. 10, nr 2 (2015), s. 123-134.
Kojder M., Identyfikatory internetowe użytkowników tematycznego forum internetowego, [w:] Funkcje nazw własnych w kulturze i komunikacji, 2015, s. 247-256.
Naruszewicz-Duchlińska A., Pseudonimy internetowe (nicknames) jako forma autocharakterystyki, [w:] Funkcje nazw własnych w kulturze i komunikacji, 2015, s. 427-436.
Rutkowski M., Internet jako przedmiot opisów onomastycznych i medioonomastycznych, Onomastica LXII, 2018, s. 99–112.
Siwiec A., Pseudonimy internetowe vel nicki — charakterystyka onomastyczna i uzus, „Roczniki Humanistyczne” 62, z. 6, 2014, s. 101-122.
Wojdyła M., Nazwy własne i ich funkcje w „Gazecie Wyborczej” i „Fakcie”: porównawcza analiza zawartości, [w:] Rozprawy Komisji Językowej (Wrocław), t. 41 (2015), s. 133-150.
Uwagi
Jest to przedmiot opcjonalny, wybierany z oferty przedmiotów do wyboru Instytutu Filologii Polskiej; przedmiot zostanie uruchomiony w zależności od potrzeb i zainteresowania w danym semestrze studiów II stopnia (na podstawie deklaracji studentów/elektronicznego wyboru przedmiotów).
Zmodyfikowane przez dr Krystian Saja (ostatnia modyfikacja: 27-11-2020 11:24)
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.