Komunikacja alternatywna i wspomagająca w pracy z osobami z zaburzeniami ze spektrum autyzmu - opis przedmiotu

Informacje ogólne

Nazwa przedmiotu	Komunikacja alternatywna i wspomagająca w pracy z osobami z zaburzeniami ze spektrum autyzmu
Kod przedmiotu	05.6-WP-ETA-KAWA
Wydział	Wydział Nauk Społecznych
Kierunek	Pedagogika specjalna - edukacja i terapia osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu
Profil	ogólnoakademicki
Rodzaj studiów	podyplomowe
Semestr rozpoczęcia	semestr zimowy 2021/2022

Informacje o przedmiocie

Semestr	1
Liczba punktów ECTS do zdobycia	2
Typ przedmiotu	obowiązkowy
Język nauczania	polski
Sylabus opracował	dr hab. Jarosław Bąbka, prof. UZ

Formy zajęć

Forma zajęć	Liczba godzin w semestrze (stacjonarne)	Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne)	Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne)	Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne)	Forma zaliczenia
Ćwiczenia	-	-	20 (w tym jako e-learning)	1,33 (w tym jako e-learning)	Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Zapoznanie z podstawami wiedzy (istota, klasyfikacja, metody) komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC); znaczenie dla psychospołecznego funkcjonowania osób z
problemami w komunikacji werbalnej. Zapoznanie w podstawowym zakresie z metodami AAC (specyfika i przeznaczenie). Uwrażliwienie na znaczenie AAC dla inkluzji
społecznej osób z zaburzeniami komunikacji werbalnej.

Wymagania wstępne

Wstępna wiedza na temat zaburzeń mowy i komunikacji społecznej.

Zakres tematyczny

1) Komunikacja a psychospołeczne funkcjonowanie człowieka. 2) AAC – definicja, terminologia, klasyfikacja. 3) Użytkownicy AAC – klasyfikacja, etiologia i symptomatyka
zaburzeń w komunikacji werbalnej. 4) Znaki przestrzenno-dotykowe, znaki manualne, znaki graficzne. 5) Pomoce do porozumiewania się (rozwojowe i sytuacyjne, pomoce
proste i elektroniczne, pomoce wysokiej technologi (technologie wspomagające – AT). 6) Sposoby wprowadzania i stosowania AAC (stała, czasowa metoda komunikacji,
metoda specjalistycznej strategii uczenia się. 7) Wykonywanie prostych pomocy rozwojowych i komunikacyjnych, słownika osobistego.

Metody kształcenia

Praca z książką, pokaz z instruktażem, film dydaktyczny, dyskusja.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Ocena z ćwiczeń – praca kontrolna / projekt.

Literatura podstawowa

1. Grycman M., Kaniecka K., Szczawiński P., PCS – broszura, Warszawa 2002.
2. Komunikacja, mowa, język w diagnozie i terapii zaburzeń rozwoju u dzieci i młodzieży niepełnosprawnej, red. E.M. Minczakiewicz, Kraków 2001.
3. Komunikacja, zaburzenia, terapia, red. E.M. Skorek, K.B. Kochan. Zielona Góra 2014.
4. Martinsen H., Wprowadzenie do wspomagających i alternatywnych sposobów porozumiewania się, Warszawa 2002.
5. Warrick A., Porozumiewanie się bez słów: komunikacja wspomagająca i alternatywna na świecie, Warszawa 1999.

Literatura uzupełniająca

1. Autica: materiały na temat autyzmu”, nr 2/2006, Metoda Ułatwionej Komunikacji.
2. Komunikacja alternatywna osób głuchoniewidomych, red. M. Zaorska, Toruń 2008.
3. Lechowicz A., Komputerowe wspomaganie procesu komunikacji niewerbalnej dzieci z wieloraką niesprawnością, Warszawa 2005.
4. Zielińska J., Komputer w rozwoju sprawności komunikacyjnej dzieci niesłyszących, Toruń 2005.

Uwagi

Zmodyfikowane przez dr Regina Korzeniowska (ostatnia modyfikacja: 30-04-2021 23:34)