Zapoznanie studentów z teoriami kultury, jej składnikami, społecznymi i filozoficznymi uwarunkowaniami wyodrębniania kultur i subkultur, ich typologicznym zróżnicowaniem, zapoznanie ze specyficznym językiem dyscyplinowym ujmującym zakres pojęciowości z różnych obszarów kultury i animacji. Zapoznanie studentów z genezą i obszarem definicyjnym animacji kultury oraz jej współczesnych kontekstów i przestrzeni praktyki społecznej. Wprowadzenie w wiedzę z zakresu procesów instytucjonalizacji kultury. Zintegrowanie wiedzy z trzech przedmiotów: teorii kultury i animacji, metodyki animacji kultury, instytucji kultury dla studentów, którzy nie odbyli kursu z tych przedmiotów na poziomie studiów pierwszego stopnia.
Prerequisites
Przedmiot jest syntezą trzech przedmiotów: teorii kultury i animacji, metodyki animacji kultury oraz instytucji kultury i stanowi ścieżkę „b” dla studentów niebędących absolwentami animacji kultury.
Scope
Wykłady
Geneza i eksplikacja pojęcia animacja kultury.
Role społeczno-zawodowe animatorów kultury.
Projektowanie działań animacyjnych w różnych środowiskach społecznych.
Zasady, metody, formy i techniki pracy animatora w powiązaniu z różnymi strategiami animacji kultury.
Uczestnicy działalności kulturalnej i animacyjnej.
Specyfika, formy i typologia amatorskiego ruchu artystycznego.
Działalność imprezowa – klubowa i masowa, dobre praktyki.
Instytucje animacji kultury i inne przestrzenie życia społecznego objęte działaniami animacyjnymi.
Teorie kultury w różnym ujęciu dyscyplinowym: antropologicznym, socjologicznym, pedagogicznym, psychologicznym i filozoficznym.
Szerokie i wąskie rozumienie kultury.
Teorie wartości jako ramy strategii animacji kultury oraz strategii upowszechnienia kultury.
Zagadnienie semiotyki w procesie społecznego komunikowania – tworzenia, przekazywania i odbierania treści kultury.
Instytucje kultury jako formalna przestrzeń uczestnictwa w kulturze i działań animacyjnych.
Ćwiczenia
Społeczne uczestnictwo w kulturze – jego uwarunkowania i korelaty.
Problematyka czasu wolnego i jego konteksty a modelowanie projektów animacyjnych.
Transmisja wzorów kultury w relacjach międzygeneracyjnych, instytucjonalnych i pozainstytucjonalnych, profesjonalnych i amatorskich.
Kultura wysoka i niska, elitarna i popularna, uniwersalna i lokalna, kontrkultura, subkultury i kultura alternatywna.
Problematyka potrzeb kulturalnych.
Geneza animacji kultury: pedagogika humanistyczna, postmodernizm, pedagogika społeczna.
Monitorowanie i diagnozowanie lokalnych instytucji kultury w perspektywie funkcjonalnej, celowościowej i społecznej.
Teaching methods
Wykłady – metoda podająco-systematyzująca.
Ćwiczenia – prezentacja, dyskusja, warsztat, analiza przypadku
Learning outcomes and methods of theirs verification
Outcome description
Outcome symbols
Methods of verification
The class form
Assignment conditions
Wykłady
Egzamin w formie testu z pytaniami otwartymi i zamkniętymi, warunkiem zaliczenia egzaminu jest zdobycie min. 55% punktów.
Ćwiczenia
Ocena z ćwiczeń jest średnią arytmetyczna ocen za aktywność na zajęciach i realizacji zadania praktycznego .
Ocena końcowa
Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną ocen z egzaminu i ćwiczeń.
Recommended reading
Bollhander R., Lütolf R., Soziokulturelle Animation 2.0: Die Bedeutung von Online-Communities für das Berufsfeld der Soziokulturellen Animation, 2012.
Burszta W., Antropologia kultury: tematy, teorie, interpretacje, Poznań 1998.
Kargul J., Od upowszechniania kultury do animacji kulturalnej, Toruń 1997.
Kłoskowska A., red., Encyklopedia kultury polskiej XX wieku: pojęcia i problemy kultury, Wrocław 1991 i następne.
Kubinowski D., Lewartowicz U., Animacja kultury w perspektywie pedagogicznej. Studia i szkice,, Kraków 2018.
Further reading
Jankowski D., Pedagogika kultury, Kraków 2006.
Jedlewska B., Animatorzy kultury wobec wyzwań edukacyjnych, Lublin 2001.
Notes
Modified by dr hab. Sylwia Słowińska, prof. UZ (last modification: 07-04-2022 18:45)
