SylabUZ
| Nazwa przedmiotu | Diagnostyka w pedagogice specjalnej |
| Kod przedmiotu | 05.6-WP-PSSM-DPS |
| Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
| Kierunek | Pedagogika specjalna |
| Profil | ogólnoakademicki |
| Rodzaj studiów | jednolite magisterskie |
| Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2020/2021 |
| Semestr | 4 |
| Liczba punktów ECTS do zdobycia | 8 |
| Typ przedmiotu | obowiązkowy |
| Język nauczania | polski |
| Sylabus opracował |
|
| Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
| Wykład | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Egzamin |
| Konwersatorium | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Zaliczenie na ocenę |
Nabycie wiedzy dotyczącej celów, zasad i kontekstów środowiskowych badań służących diagnozie pedagogicznej osób z różnorodnymi zaburzeniami i nietypowościami rozwojowymi.
Zapoznanie z wybranymi narzędziami diagnozy pedagogicznej osób z różnorodnymi zaburzeniami i nietypowościami rozwojowymi, zdobycie podstaw umiejętności projektowania i poprawnego prowadzenia diagnozy pedagogicznej w ramach pedagogiki specjalnej.
Podstawowa wiedza z zakresu pedagogiki specjalnej oraz diagnostyki w pedagogice.
Wykłady:
1) Poznawcze podstawy diagnozy zaburzeń i oboczności rozwojowych. 2) Definicje diagnozy, przedmiot diagnozy, źródła poznania diagnostycznego. 3) Typy diagnoz, etapy diagnozy, diagnoza pełna i niepełna. 4) Szczegółowe aspekty diagnozy w pedagogice specjalnej. 5) Specyfika diagnozy w pedagogice specjalnej na tle innych diagnoz, etapy diagnozy pedagogicznej i funkcje. 6) Etyczne aspekty diagnozy pedagogicznej. 7) Kontakt diagnostyczny: cechy kontaktu diagnostycznego, podstawowe wskaźniki prawidłowego i pozornego kontaktu diagnostycznego, techniki nawiązywania i podtrzymywania kontaktu diagnostycznego, opór w kontakcie diagnostycznym i sposoby przezwyciężania go, ze szczególnym uwzględnieniem problemów wynikających z zaburzeń i oboczności rozwojowych. 8) Znaczenie diagnozy poszerzonej: potrzeba znajomości funkcjonowanie rodziny, szkoły, grupy rówieśniczej w edukacji i terapii ucznia z zaburzeniami i obocznościami rozwojowymi. 9) Diagnoza wielospecjalistyczna: skład i zasady współpracy zespołu diagnostycznego. 10) Znaczenie diagnozy dla projektowania oddziaływań terapeutycznych wobec uczniów z zaburzeniami i obocznościami rozwojowymi.
Konwersatorium:
1) Klasyfikacja i charakterystyka obszarów podlegających diagnozie w pedagogice specjalnej. 2) Cele, zasady i formy diagnozowania zaburzeń sfery motorycznej. 3) Cele, zasady i formy diagnozowania zaburzeń sfery poznawczej. 4) Cele, zasady i formy diagnozowania zburzeń sfery społeczno-emocjonalnych. 5) Cele, zasady i formy diagnozowania oboczności i nietypowości rozwojowych. 6) Przekrojowa prezentacja wybranych formularzy diagnozy funkcjonalnej przeznaczonych do diagnozowania uczniów z zaburzeniami i obocznościami rozwojowymi. 7) Przekrojowa prezentacja wybranych formularzy diagnozy poszerzonej, dotyczącej rodziny i środowiska ucznia. 8) Ćwiczenie prowadzenia diagnozy na podstawie wybranych formularzy diagnostycznych. 9) Projekt: opracowanie formularza narzędzia diagnostycznego przeznaczonego do badania wybranego typu zaburzenia lub oboczności w rozwoju.
Wykłady:
Wykład problemowy, konwersatoryjny.
Konwersatorium:
Dyskusja, pokaz, metoda problemowa, metoda projektów, metoda działań praktycznych.
| Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Wykłady:
Egzamin z zagadnień programowych wykładów. Ocena pozytywna od 50% poprawnych odpowiedzi na pytania dotyczące tematyki wykładów.
Konwersatorium:
Na ocenę składają się aktywność na zajęciach (25%), zaliczenie kolokwium (50%) i prezentacja (25%).
Ocena z przedmiotu:
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zaliczenie wykładów i ćwiczeń. Ocenę z przedmiotu stanowi średnia ocen z wykładów i ćwiczeń.
1. Jarosz E., Wysocka E., Diagnoza psychopedagogiczna: podstawowe problemy i rozwiązania, Warszawa 2008.
2. Jarosz E., Wybrane obszary diagnozowania pedagogicznego, Katowice 2004.
3. Guziuk M., M. Badania diagnostyczne w pedagogice i psychopedagogice, Warszawa 2012.
4. Skałbania B., Diagnostyka pedagogiczna, Kraków 2013.
5. Wybrane formularze diagnozy funkcjonalnej.
1. Badura J., Lepalczyk I., Elementy diagnostyki pedagogicznej, Warszawa 1987.
2. Konarzewski S., Jak uprawiać badania oświatowe: metodologia praktyczna, Warszawa 2000.
3. Niemierko B., Diagnostyka edukacyjna. Podręcznik akademicki, Warszawa 2009.
4. Schopler E., Profil psychoedukacyjny (PEP-R), Gdańsk 1995.
5. Skulicz D., Diagnozowanie pedagogiczne, [w:] Orientacje w metodologii badań pedagogicznych, red. S. Palka, Kraków 1998.
Zmodyfikowane przez dr Tomasz Fetzki (ostatnia modyfikacja: 20-04-2020 15:16)
