SylabUZ
| Nazwa przedmiotu | Teorie kultury i animacji z metodyką |
| Kod przedmiotu | 14.7-WP-PEDD-TMAK |
| Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
| Kierunek | Pedagogika |
| Profil | ogólnoakademicki |
| Rodzaj studiów | drugiego stopnia z tyt. magistra |
| Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2021/2022 |
| Semestr | 1 |
| Liczba punktów ECTS do zdobycia | 6 |
| Występuje w specjalnościach | Animacja kultury z profilem artystycznym- Teatr |
| Typ przedmiotu | obowiązkowy |
| Język nauczania | polski |
| Sylabus opracował |
|
| Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
| Wykład | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Egzamin |
| Ćwiczenia | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Zaliczenie na ocenę |
Zapoznanie studentów z teoriami kultury, jej składnikami, społecznymi i filozoficznymi uwarunkowaniami wyodrębniania kultur i subkultur, ich typologicznym zróżnicowaniem, zapoznanie ze specyficznym językiem dyscyplinowym ujmującym zakres pojęciowości z różnych obszarów kultury i animacji. Zapoznanie studentów z genezą i obszarem definicyjnym animacji kultury oraz jej współczesnych kontekstów i przestrzeni praktyki społecznej. Wprowadzenie w wiedzę z zakresu procesów instytucjonalizacji kultury. Zintegrowanie wiedzy z trzech przedmiotów: teorii kultury i animacji, metodyki animacji kultury, instytucji kultury dla studentów, którzy nie odbyli kursu z tych przedmiotów na poziomie studiów pierwszego stopnia.
Niezaliczony kurs z przedmiotów: teorie kultury i animacji, metodyka animacji kultury, instytucje kultury.
Wykłady
Geneza i eksplikacja pojęcia animacja kultury; role społeczno-zawodowe animatorów kultury; projektowanie działań animacyjnych w różnych środowiskach społecznych; zasady, metody, formy i techniki pracy animatora w powiązaniu z różnymi strategiami animacji kultury; uczestnicy działalności kulturalnej i animacyjnej, w tym specyfika, formy i typologia amatorskiego ruchu artystycznego; działalność imprezowa – klubowa i masowa, dobre praktyki ; instytucje animacji kultury i inne przestrzenie życia społecznego objęte działaniami animacyjnymi. Teorie kultury w różnym ujęciu dyscyplinowym: antropologicznym, socjologicznym, pedagogicznym, psychologicznym i filozoficznym. Szerokie i wąskie rozumienie kultury. Teorie wartości jako ramy strategii animacji kultury oraz strategii upowszechnienia kultury. Zagadnienie semiotyki w procesie społecznego komunikowania – tworzenia, przekazywania i odbierania treści kultury. Instytucje kultury jako formalna przestrzeń uczestnictwa w kulturze i działań animacyjnych.
Ćwiczenia
Społeczne uczestnictwo w kulturze – jego uwarunkowania i korelaty. Problematyka czasu wolnego i jego konteksty a modelowanie projektów animacyjnych. Transmisja wzorów kultury w relacjach międzygeneracyjnych, instytucjonalnych i pozainstytucjonalnych, profesjonalnych i amatorskich. Kultura wysoka i niska, elitarna i popularna, uniwersalna i lokalna, kontrkultura, subkultury i kultura alternatywna. Problematyka potrzeb kulturalnych. Geneza animacji kultury: pedagogika humanistyczna, postmodernizm, pedagogika społeczna. Monitorowanie i diagnozowanie lokalnych instytucji kultury w perspektywie funkcjonalnej, celowościowej i społecznej.
Wykłady – metoda podająco-systematyzująca.
Ćwiczenia – prezentacja, dyskusja, warsztat, analiza przypadku
| Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Wykłady
Egzamin w formie testu z pytaniami otwartymi i zamkniętymi, warunkiem zaliczenia egzaminu jest zdobycie min. 55% punktów.
Ćwiczenia
Ocena z ćwiczeń jest średnią arytmetyczna ocen za aktywność na zajęciach i realizacji zadania praktycznego .
Ocena końcowa
Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną ocen z egzaminu i ćwiczeń.
1. Burszta W., Antropologia kultury: tematy, teorie, interpretacje, Poznań 1998.
2. Czerwiński M., Kultura i jej badanie, Ossolineum 1985.
3. Dyczewski L., Animator kultury lokalnej, [w:] Kultura polska w procesie przemian, Lublin 1993.
4. Gajda J. Żardecki W., red., Dylematy animacji kulturalnej, Lublin 2001.
5. Gajda J., red., Animacja kulturalna jako problem pedagogiczny, Lublin 1994.
6. Grad J., Karczmarek U., Organizacja i upowszechnianie kultury w Polsce: zmiany modelu, Poznań 1996.
7. Jakubowski W., Edukacja w świecie kultury popularnej, Kraków 2006..
8. Jankowski D., Kargul J., Kowalewski F., Przyszczypkowski K., Podstawy działalności kulturalno-oświatowej, Poznań 1996.
9. Jankowski D., Wychowawcze perspektywy działalności kulturalno-oświatowej, Poznań 1988.
10. Jedlewska B., Animatorzy kultury wobec wyzwań edukacyjnych, Lublin 2001.
11. Kargul J., Od upowszechniania kultury do animacji kulturalnej, Toruń 1997.
12. Idzikowski B., Narkiewicz-Niedbalec E., (red.), Edukacja kulturalna dzieci i młodzieży, Zielona Góra 2000.
13. Kłoskowska A., red., Encyklopedia kultury polskiej XX wieku: pojęcia i problemy kultury, Wrocław 1991 i następne.
14. Kłoskowska A., Kultura masowa, Warszawa 1982.
15. Kopczyska M., Animacja społeczno-kulturalna, Warszawa 1993.
16. Nowicka E., Świat człowieka – świat kultury, Warszawa 2006.
17. Strinati D., Wprowadzenie do kultury popularnej, Poznań 1998.
18. Tyszka A., Ideały i interesy kultury, Warszawa 1987.
19. Tyszka A., Uczestnictwo w kulturze: o różnorodności stylów życia, Warszawa 1972.
20. Słowińska S., Idzikowski B., Olejarz M., Zadłużny M., Dulęba J., Inicjatywy i ludzie w kulturze lubuskiej. Nowe przestrzenie. Zielona Góra 2012 (www.inicjatywyiludzie.wpsnz.uz.zgora.pl/raport.pdf)
21. Słowińska S., (red.), Inicjatywy kulturalne angażujące osoby 50+ jako przestrzeń indywidualnego rozwoju i kształtowania kapitału społecznego, Zielona Góra 2015.
brak
Przedmiot jest syntezą trzech przedmiotów: teorii kultury i animacji, metodyki animacji kultury oraz instytucji kultury i stanowi ścieżkę „b” dla studentów niebędących absolwentami animacji kultury.
Zmodyfikowane przez dr Anita Famuła-Jurczak, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 30-04-2021 23:00)
