SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Arteterapia a diagnoza |
Kod przedmiotu | 05.5-WP-TPzAP-AaD-22 |
Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
Kierunek | Terapia pedagogiczna z arteterapią |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | podyplomowe |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2022/2023 |
Semestr | 1 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 1 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Ćwiczenia | - | - | 10 (w tym jako e-learning) |
0,67 (w tym jako e-learning) |
Zaliczenie na ocenę |
Celem przedmiotu jest wyposażenie studenta w umiejętności stosowania technik arteterapeutycznych w diagnostyce.
Wiedza z zakresu podstaw arteterapii i psychologii rozwojowej dziecka.
Badania procesu terapeutycznego i jego efektów wg wybranych autorytetów. Rodzaje arteterapii. Rysunek jako narzędzie diagnostyczne - okresy i fazy rozwoju twórczości plastycznej dziecka. Aspekt formalny i treściowy interpretacji rysunków - analiza elementów graficznych, symbolika barw, symbolika przestrzeni, analiza proporcji, aspekt treściowy, wskaźniki zaburzeń emocjonalnych. Rysunek dziecięcy – emocje, miejsce i kierunek nachylenia postaci, postać ludzka, rozumienie komunikatów płynących z rysunków. Wykorzystywanie arteterapii w celu analizowania i rozwiązywania problemów w pracy z dzieckiem.
Prezentacje, analiza wytworów, dyskusja problemowa, analiza przypadków, praca z tekstem
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Warunkami zaliczenia przedmiotu są: aktywna obecność, prezentacja tematu, analiza i interpretacja wytworów powstałych podczas sesji arteterapeutycznej.
A. Gilroy, Arteterapia – badania i praktyka, Łódź 2009
E. Głowacka, Artediagnoza, Kraków 2006
N. Rodriquez, Co nam mówią rysunki dzieci, Kielce 2013
S. Popek, Psychologia twórczości plastycznej, Kraków 2010
Frydrychowicz A (1994) Rysunek rodziny. Projekcyjna metoda badania stosunków rodzinnych, Warszawa
N. Rodriguez, Co nam mówią rysunki dzieci, Kielce 2011.
M. Magda-Adamowicz, Jakość dzieciństwa twórczych dzieci 7-9-letnich w perspektywie rodzinnej i lokalnej, Zielona Góra 2018
Krasoń, L. Konieczna-Nowak, Sztuka. Terapia. Poznanie, Warszawa 2016
R. Bartel, Arteterapia i rozwój osobisty, tom I, Poznań 2016
B. Toroń-Fórmanek Codzienność szkolna dzieci z parcjalnymi zaburzeniami rozwoju, W: Edukacja a życie codzienne, 2002. T. 2, Katowice: Wyda. Uniwersytetu Śląskiego,
B. Toroń-Fórmanek, Stygmatyzacja uczniów z parcjalnymi zaburzeniami, W: Społeczne procesy modernizacyjne w środowisku lokalnym średniego miasta (doświadczenia i propozycje), Rawicz, 2005.
Zmodyfikowane przez dr hab. Barbara Toroń-Fórmanek, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 07-07-2022 14:09)