1. SylabUZ
2. Wydział Humanistyczny
3. semestr zimowy 2017/2018
4. Dziennikarstwo i komunikacja społeczna - drugiego stopnia z tyt. magistra
5. Stylistyka praktyczna (teksty perswazyjne mówione i pisane)

Wygeneruj PDF dla tej strony

Stylistyka praktyczna (teksty perswazyjne mówione i pisane) - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

Praktyczne przygotowanie do tworzenia polskich zróżnicowanych stylistycznie tekstów – ze szczególnym uwzględnieniem tekstów o funkcji impresywnej.  

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

Brak

Zakres tematyczny

Funkcje języka. Językowe środki stylistyczne o funkcji impresywnej. Tworzenia tekstów krytycznych odnoszących się do różnych tekstów kultury. Korekta i autokorekta tekstów ustnych i pisanych.

Metody kształcenia

Praca z tekstem (analiza językowa, nicowanie), referat i koreferat, prezentacja.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Aktywność na zajęciach, przedstawienie wybranego zagadnienia w formie prezentacji multimedialnej, złożenie prac pisemnych spełniających wymagane kryteria, zaliczenie kolokwium (styl publicystyczny, jego eksponenty i stosowane środki stylistyczne).

Literatura podstawowa

1. J. Bralczyk, Język na sprzedaż, Warszawa 1998.
2. R. Grzegorczykowa Problem funkcji języka i tekstu w świetle teorii aktów mowy, w: Język a kultura, t. 4, Funkcje języka i wypowiedzi, Wrocław 1991, red. J. Bartmiński, R. Grzegorczykowa.
3. M.Głowiński, Nowomowa po polsku, Warszawa 1990.
4. Język perswazji publicznej, red. K.Mosilek-Kłosińska, T.Zgółka, Poznań 2006.
5. H. Kurkowska, Skorupka S., Stylistyka polska. Zarys, wyd. V Warszawa 2001.
6. T. Łysakowski, Wpływowe osoby. Gramatyka i perswazja, Warszawa 2005.
7. W. Pisarek, Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002.
8. Przewodnik po stylistyce polskiej, red. S.Gajda, Opole 1995.
9. M. Żabowska, Leksykalne sygnały korekty wypowiedzi, w: Stylistyka a leksykologia. Związki, zależności, metody, Zielona Góra 2005, s.131-141.

Literatura uzupełniająca

1. J. Bralczyk, O języku polskiej propagandy politycznej lat siedemdziesiątych, Kraków 1986.
2. S. Dubisz, Kultura języka politycznego, Warszawa 1980.
3. E. Grodzieński, Język jako narzędzie manipulacji, „Poradnik Językowy” 1983, z.7.
4. M. Grzelka, A. Kula, Przytoczenia w przekazie medialnym, Poznań 2012.
5. Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce, praca zbiorowa pod red. K. Mosiłek-Kłosińskiej, Warszawa 2001.
6. J. Madej, Sposoby wartościowania w języku polityki (na przykładzie tekstów parlamentarnej kampanii wyborczej 2005 roku [w:] Język-styl- gatunek. Katowickie spotkania doktorantów, red. M. Kida, Katowice 2009, s.86-99.
7. K. Ożóg, Język w służbie polityki. Językowy kształt kampanii wyborczych, Rzeszów 2004.
8. Praktyczna stylistyka nie tylko dla polonistów, red. E Bańkowska, A. Mikołajczuk, Warszawa 2003.
9. Z.Saloni, O kształceniu umiejętności pisania, Warszawa 1979.
10. J. Sambor, Nowomowa – język naszych czasów, „Poradnik Językowy” 1985, s.365-377.
11. Język a kultura, t.11. Język polityki a współczesna kultura polityczna, red. J.Anusiewicz, B. Sieciński, Wrocław 1994.

Uwagi

brak

Zmodyfikowane przez dr Krystian Saja (ostatnia modyfikacja: 26-01-2018 18:21)