1. SylabUZ
2. Wydział Humanistyczny
3. semestr zimowy 2017/2018
4. Dziennikarstwo i komunikacja społeczna - drugiego stopnia z tyt. magistra
5. PdW III: Komunikowanie polityczne w mediach

Wygeneruj PDF dla tej strony

PdW III: Komunikowanie polityczne w mediach - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z procesami komunikacji politycznej w mediach, rolą i odziaływaniem poszczególnych grup aktorów politycznych oraz środków masowego przekazu, specyfiką działania każdego podmiotu oraz konsekwencjami dla kształtowania rzeczywistości społeczno–politycznej.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

brak

Zakres tematyczny

Komunikowanie polityczne – zagadnienia teoretyczne. Aktorzy i instytucje komunikowania politycznego. Komunikacja polityczna a informacja polityczna. Sposoby komunikowania się w społeczeństwach a systemy polityczne. Wpływ mediów na politykę i społeczeństwo. Mediatyzacja polityki i komunikacji politycznej. Telewizja w komunikowaniu politycznym. Kampanie wyborcze w mediach i media w kampaniach wyborczych. Tabloidyzacja, celebrytyzacja i skandalizacja komunikacji politycznej. Komunikacja polityczna w Internecie. Rzeczywistość medialna a rzeczywistość społeczna

Metody kształcenia

Praca z tekstem indywidualna oraz grupowa, praca w grupach nad przygotowaniem projektu, prezentacja projektu, analiza zawartości mediów, burza mózgów

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie pozytywnej oceny z ćwiczeń: przygotowanie do zajęć i aktywność na zajęciach (60% wartości oceny końcowej) oraz  zdanie kolokwium ustnego (40%), tj. prawidłowa odpowiedź na 2 zadane pytania.

Literatura podstawowa

1. O. Annusewicz, Celebrytyzacja polityczna, w: S. Sulowski (red.), Studia Politologiczne vol. 20, Warszawa 2011.
2. O. Annusewicz, Funkcje komunikowania politycznego w Internecie, w: J. Błuszkowski, J. Zaleśny (red.), Studia Politologiczne vol. 14, Warszawa 2009.
3. K. Daniel, Wykorzystanie skandalu do tworzenia wizerunku przez polityków, Atheneum. Polskie Studia Politologiczne, vol. 49/2016, Toruń 2016.
4. B. Dobek-Ostrowska, Komunikowanie polityczne i publiczne: podręcznik akademicki, Warszawa 2012.
5. Red. M. Filiciak, G. Ptaszek, Komunikowanie (się) w mediach elektronicznych: język, edukacja, semiotyka, Warszawa 2009.
6. J. Fras, Komunikacja polityczna. Wybrane zagadnienia gatunków i języka wypowiedzi, Wrocław 2005.
7. Red. J. Fras, Studia nad komunikowaniem politycznym, Toruń 2007.
8. T. Goban-Klas, Media i komunikowanie masowe, Warszawa 2009.
9. M. Karwat M, O karykaturze polityki, Warszawa 2012.
10. D. McQuail, Teoria komunikowania masowego, Warszawa 2008.
11. D. Pionek, Komunikowanie polityczne i kultura popularna. Tabloidyzacja informacji o polityce, Poznań 2011.

Literatura uzupełniająca

1. P. Bourdieu, O telewizji. Panowanie dziennikarstwa, Warszawa 2009.
2. M. Castells, Społeczeństwo sieci, Warszawa 2010.
3. M. Castells, Władza komunikacji, Warszawa 2013.
4. M. Karnowski, E. Mistewicz E, Anatomia władzy, Warszawa 2010.
5. L. Manovich, Język nowych mediów, Warszawa 2006.
6. G. Sartori, Homo videns. Telewizja i postmyślenie, Warszawa 2007.
7. P. Żuk, Media i władza, Warszawa 2006.
8. W. Cwalina, A. Falkowski, P. Koniak, R. Mackiewicz, Wieloznaczność w przekazach politycznych, Sopot 2015.  

Uwagi

Jest to przedmiot opcjonalny, wybierany z oferty przedmiotów do wyboru Instytutu Filologii Polskiej; przedmiot zostanie uruchomiony w zależności od potrzeb i zainteresowania w danym semestrze studiów II stopnia (na podstawie deklaracji studentów/elektronicznego wyboru przedmiotów).

Zmodyfikowane przez dr Krystian Saja (ostatnia modyfikacja: 15-02-2018 13:15)