1. SylabUZ
2. Wydział Humanistyczny
3. semestr zimowy 2017/2018
4. Literatura popularna i kreacje światów gier - pierwszego stopnia z tyt. licencjata
5. Semiotyka kultury popularnej

Wygeneruj PDF dla tej strony

Semiotyka kultury popularnej - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

Nabycie umiejętności powiązania wszelkich elementów kultury popularnej w perspektywie semilogicznej. Zrozumienie mechanizmów rządzących semiosferą kultury masowej. Uświadomienie wspólnoty kulturowej z dorobkiem cywilizacyjnym Europy i świata. Udoskonalenie umiejętności analizy i krytyki materiału źródłowego. Rozwinięcie umiejętności pozwalających na samodzielną pracę intelektualną z materiałem literackim. Poznanie wybranych tworów kultury popularnej oraz trafne ich analizowanie i wartościowanie. Udoskonalenie umiejętności swobodnego wypowiadania się, dyskutowania, wysuwania hipotez, wygłaszania własnych ocen i opinii oraz właściwego argumentowania, skutecznej komunikacji i kreatywnego rozwiązywania problemów.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

brak

Zakres tematyczny

1. Struktura kultury popularnej i masowej.
2. Powiązanie tematyki i formy tworów kultury popularnej z życiem społecznym.
3. Mechanizmy semiotyczne wpisane w poszczególne typy przedmiotów kultury popularnej.
4. Procesy semioz opartych na wtórnych łańcuchach semilogicznych.
5. Semiosfera kultury popularnej. 

Metody kształcenia

dyskusja i dyskusja piramidowa, mapa mentalna, praca z tekstem naukowym i literackim

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

obecność na zajęciach, znajomość literatury przedmiotu weryfikowana podczas kolokwium, udział w dyskusji, prezentacja własnego stanowiska

Literatura podstawowa

1. D. Strinati, Wprowadzenie do kultury popularnej, tłum. W. J. Burszta, Poznań 1998.
2. J. Fiske, Zrozumieć kulturę popularną, tłum. K. Sawicka, Kraków 2010.
3. T. Edensor, Tożsamość narodowa, kultura popularna i życie codzienne, tłum. A. Sadza, Kraków 2004.
4. U. Eco, Apokaliptycy i dostosowani. Komunikacja masowa a teorie kultury masowej, tłum.P. Salwa, Warszawa 2010.
5. J. Łotman, Uniwersum umysłu. Semiotyczna teoria kultury, tłum. B. Żyłko, Gdańsk 2008.
6. B. Żyłko, Semiotyka kultury. Szkoła tartusko-moskiewska, Gdańsk 2009.
7. M. de Certeau, Wynaleźć codzienność. Sztuki działania, tłum. K. Thiel-Jańczuk, Kraków 2008.

Literatura uzupełniająca

1. J. Pelc, Wstęp do semiotyki, Warszawa 1984,
2. E. Morin, Duch czasu, tłum. A. Frybesowa, Kraków 1968.
3. J. Łotman, Kultura i eksplozja, tłum. B. Żyłko, Warszawa 1999.
4. I. Dovey, H. W. Kennedy, Kultura gier komputerowych, tłum. T. Macios, A. Oksiuta, Kraków 2011.
5. S. Lash, C. Lury, Globalny przemysł kulturowy. Medializacja rzeczy, tłum. J. Majmurek, R. Mitoraj, Kraków 2011.

Uwagi

brak

Zmodyfikowane przez dr hab. Tomasz Ratajczak, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 18-04-2017 23:05)