Psychologia w ratownictwie medycznym - opis przedmiotu
Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu
Psychologia w ratownictwie medycznym
Kod przedmiotu
14.4-WL-RAT-PS
Wydział
Wydział Lekarski i Nauk o Zdrowiu
Kierunek
Ratownictwo medyczne
Profil
praktyczny
Rodzaj studiów
pierwszego stopnia z tyt. licencjata
Semestr rozpoczęcia
semestr zimowy 2018/2019
Informacje o przedmiocie
Semestr
2
Liczba punktów ECTS do zdobycia
2
Typ przedmiotu
obowiązkowy
Język nauczania
polski
Sylabus opracował
dr hab. Iwona Grzegorzewska, prof. UZ
Formy zajęć
Forma zajęć
Liczba godzin w semestrze (stacjonarne)
Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne)
Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne)
Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne)
Forma zaliczenia
Wykład
30
2
18
1,2
Zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia
30
2
18
1,2
Zaliczenie na ocenę
Cel przedmiotu
Celem zajęć jest przekazanie studentowi wiedzy na temat psychologicznych mechanizmów funkcjonowania jednostki w sytuacjach trudnych (kryzysowych, traumatycznych).
Przedstawienie wiadomości dotyczących powstawania i przebiegu stresu. Przekazanie informacji związanych z radzeniem sobie ze stresem. Ukazanie roli wsparcia psychologicznego.
Wymagania wstępne
brak
Zakres tematyczny
Treść wykładów
Podstawowe koncepcje psychologiczne a rozumienie zdrowia i choroby.
Stres i radzenie sobie z sytuacjami trudnymi. Psychologia człowieka chorego somatycznie: reakcja pacjenta na chorobę, ból, śmierć.
Specyfika kontaktu ratownika z pacjentem: wyzwania i zagrożenia, efekt placebo, błędy jatrogenne.
Treści ćwiczeń:
Psychologia zdrowia: psychologiczne aspekty promocji zdrowego stylu życia.
Relacja ratownik – poszkodowany, rodzina poszkodowanego
Zachowanie ratownika w trakcie wykonywania działań wobec otoczenia
Sytuacje trudne dotyczące poszkodowanych i uczestników akcji ratunkowej
Rola wsparcia w sytuacjach trudnych
Techniki radzenia sobie ze stresem związanym z akcją ratunkową
Zapobieganie występowaniu paniki
Świadomość własnych kompetencji i ograniczeń
Metody kształcenia
Wykład klasyczny, wykład problemowy, prezentacja multimedialna, omówienie przypadku, analiza przypadku klinicznego, gry dydaktyczne, dyskusja dydaktyczna („burza mózgów”), film, pokaz czynności z objaśnieniem, instruktaż, ćwiczenia w parach i małych grupach.
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
Wykład – egzamin przeprowadzony w formie pisemnej (test jednokrotnego lub wielokrotnego wyboru), warunkiem zdania egzaminu jest uzyskanie 50% punktów możliwych do zdobycia. Do egzaminu student jest dopuszczany na podstawie zaliczenia ćwiczeń.
Ćwiczenia - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich zajęć, przewidzianych do realizacji w ramach programu. Ocenie podlegają: kolokwia sprawdzające wiedzę przed lub po każdym bloku tematycznym – ocena pozytywna powyżej 50% uzyskanych punktów, test praktycznych umiejętności. W przypadkach nieobecności, Student powinien uzupełnić braki w terminie uzgodnionym z prowadzącym zajęcia.
Ocena końcowa to średnia arytmetyczna wszystkich form przewidzianych do realizacji przedmiotu. Wyniki średniej arytmetycznej ustala się zgodnie z zasadą: średnia 3,25 stanowi ocenę końcową 3,5; średnia 3,75 stanowi ocenę końcową 4,0; średnia 4,25 stanowi ocenę końcową 4,5; średnia 4,75 stanowi ocenę końcową 5,0.
Literatura podstawowa
Badura-Madej W. Wybrane zagadnienia interwencji kryzysowej. Katowice: Wydawnictwo Śląsk 1999.
Będkowska- Korpała, B., Gierowski J. (red.) Psychologia lekarska w leczeniu chorych somatycznie. WUJ, 2007
Bishop, G.D. Psychologia zdrowia. Zintegrowany umysł i ciało. Wrocław: Wydawnictwo Astrum 2007.
Doliński,D. Strelau J. Psychologia. GWP
Jakubowska-Winecka A., Włodarczyk D. Psychologia w praktyce medycznej. PZWL, Warszawa 2007
James R I, Gilliand B., Strategie interwencji kryzysowej, PARPA, Warszawa 2005.
Kliszcz J. Psychologia w ratownictwie. Wyd. Difin 2012
Kubacka – Jasiecka D. i Lipowska-Teutsch A. Oblicza kryzysu psychologicznego i pracy interwencyjnej. Wydawnictwo ALL, Kraków 1997.
Lis-Turlejska M. Traumatyczny stres – Koncepcje i badania. Instytut Psychologii PAN, Warszawa 1998.
Makara-Studzińska, M. Komunikacja z pacjentem. Wyd. Czelej, 2012
Steciwko, A. Barański J., Porozumiewanie się lekarza z pacjentem i jego rodziną. Elsevier, Wrocław 2012
Syrek E., Zdrowie i wychowanie a jakość życia, Wyd. UŚ, Katowice 2008
Literatura uzupełniająca
Sheridan Ch. L., Radmacher S.A., Psychologia zdrowia: wyzwanie dla biomedycznego modelu zdrowia. IPZ PTP, Warszawa 1998.
Wrona-Polańska H. (red.), Psychologia zdrowia w służbie człowieka, Wyd. UP, Kraków 2012
Uwagi
Zmodyfikowane przez dr Ewa Skorupka (ostatnia modyfikacja: 05-06-2018 17:38)
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.